حسگرهای سلامتی که مستقیما به اندام های بدن متصل می شوند مزایای بیشماری دارند چراکه می توانند سیگنال های الکترونیکی بسیار کوچک و جزئیاتی که ممکن است از دید پیشرفته ترین تجهیزات مانیتوریگ پنهان بماند را اندازه گیری نمایند.تنها یک مسأله در رابطه با این حسگرها وجود دارد: اتصال این سیستم ها به بدن انسان که بافتی نرم دارد کاری است بسیار دشوار.
با این همه تیمی از پژوهشگران ژاپنی راهکاری برای حل این مشکل پیدا کرده اند. این تیم موفق به ساخت نوعی حسگر مبتنی بر ژل شده اند که فعالیت های الکتریکی بدن را مورد پایش قرار می دهد و می تواند حتی به اعضای مرطوب داخلی انسان هم بچسبد.
اصلی ترین بخش این حسگر، ژل به کار رفته برای ساخت آن است که از الکل پی وی سی ساخته شده و از آن در ساخت دستکش های حفاظتی یا قطره های چشمی استفاده می شود.
البته نمی توان انتظار داشت که به این زودی ها شاهد کاربرد یکی از این حسگرها روی بدن خود باشیم. در حال حاضر دانشمندان مشغول بررسی این حسگرها روی موجودات زنده هستند و زمان زیادی تا آماده شدن آن برای استفاده روی بدن انسان باقی است.
اما در صورتی که ساخت این حسگرها برای انسان با موفقیت روبرو شود، در آینده ای نه چندان دور شاهد عرضه سیستم های پیشرفته اندازه گیری ضربان قلب خواهیم بود که کوچک ترین جزئیات در مورد وضعیت قلب را نشان می دهند.
همراه داشتن تجهیزات الکترونیکی روی بدن که قابل جدا شدن هم نیستند می تواند بسیار آزار دهنده باشد اما این کار ساده تر از کاشت تجهیزات پزشکی در داخل بدن خواهد بود.
