بدون شک یکی از پاشنه‌آشیل‌های کسب‌وکارهای مبتنی بر فناوری‌های نوین و به ویژه ICT در کشور ما موضوع نیروی انسانی است. حالا که برجام به فرجام رسیده است تحلیل‌ها و گمانه‌زنی‌های زیادی از سوی کارشناسان در خصوص توسعه صنعت آی‌تی با رفع تحریم‌ها مطرح می‌شود اما توجه به نیروی انسانی محدود و کارآمد در این بخش تا حدودی مغفول مانده است.
با توجه به رشد سریع فناوری‌های نوین، یکی از چالش‌های این حوزه تامین نیروی انسانی کارآمد و کاربلد است. پرواضح است که در زمان تحریم و به دلیل بسته بودن درهای کشور و جزیره‌ای ماندن کشور و دوربودن از بازارهای جهانی تا حدودی کسب‌وکارهای حوزه آی‌تی با همین تعداد نیروی انسانی راه می‌افتاد. اما اینک شرایط تغییر کرده است و با بازشدن درهای کشور، دیر یا زود سرمایه‌گذاران زیادی به کشور ما روی خواهند آورد.
در شرایطی که نیروی انسانی بی‌مهارت زنگ خطری در حوزه کسب وکارهای آی‌تی به شمار می‌آید دانشگاه‌های کشور دسته‌دسته در رشته‌های مرتبط با فناوری اطلاعات دانشجویانی فارغ‌التحصیل می‌کنند که دانش و مهارت کافی برای کسب‌وکارهای این حوزه را ندارند. اما در این میان شرکت‌هایی هستند که نیروهای انسانی مدنظر خود را جذب کرده و پرورش داده‌اند و از آنها نیروهایی متخصص ساخته‌اند و اینک با برداشته شدن تحریم‌ها و ورود رقبا خطر از دست دادن نیروهای انسانی در کمین آنهاست.
به نظر می‌رسد رقبای خارجی به اندازه کافی جذابیت‌های لازم برای جذب این افراد را داشته باشند و بتوانند نیروهای توانمند را به راحتی به سوی خود بکشانند؛ این همان بزنگاهی است که ممکن است شرکت‌های بسیاری در این حوزه را تهی از نیروهای متخصص کند و پیرو آن کارآفرین‌های داخلی زیادی از بین بروند. واقعیت این است که در حال حاضر شاید این مساله یک گمانه‌زنی بیش نباشد اما نباید فراموش کرد که هم‌اکنون هم هستند شرکت‌هایی در کشور که نیروهای متخصص شرکت‌های دیگر را با حقوق‌های دلاری جذب می‌کنند و این موضوع اعتراض بسیاری از مدیران شرکت‌های داخلی را به دنبال داشته است.
شاید برخی ادعا کنند که با ورود این سرمایه‌گذاران فرصت‌های شغلی جدید ایجاد خواهد شد که البته تصور درستی است اما موضوع اینجاست که سود حاصل از این کارآفرینی نیز از کشور خارج می‌شود و در نهایت آنچه برای سرمایه‌گذار خارجی مهم است استفاده از فرصت اقتصادی ایجاد شده است و نه لزوما کارآفرینی. بنابراین به جاست که کارآفرینان و مدیران شرکت‌های داخلی برنامه‌ای برای پرکردن این خلا در نظر داشته باشند و تدبیری بیندیشند تا این تهدید برای آنها چالش و مشکل جدی به وجود نیاورد.
