بعد از مذاکرات نفس‌گیر هسته‌ای و مطرح شدن برجام امیدواری به بهبود وضعیت اقتصادی کشور ایجاد شد. امیدی که فعلا محقق نشده و به نظر می‌رسد هنوز دستاوردهای برجام عملیاتی نشده است.
آنچه مسلم است رکود حاکم در کشور با سخنرانی و وعده دادن برطرف نمی‌شوند و تا برجام به فرجام نرسد اثرات آن در زندگی مردم قابل مشاهده نیست. درباره اینترنت هم اوضاع به همین ترتیب است.؛ کافی است عبارت بهبود وضعیت اینترنت و وزیر ارتباطات را گوگل کنید. در طول سالیان گذشته به کرات از وزیران ارتباطات و معاونانش شنیده‌ایم که سرعت اینترنت کشور بهبود و پهنای باند افزایش می‌یابد.
راه دور نرویم؛ وزیر ارتباطات فعلی از ابتدای وزارتش تاکنون بارها در این باره در محافل رسمی و غیررسمی وعده بهبود داده است اما متاسفانه بوی بهبود آنچنان که کاربران تصور و انتظار آن را دارند، ز اوضاع اینترنت نمی‌آید. چندی پیش وزیرارتباطات وعده دوبرابر شدن سرعت اینترنت تا پایان آذرماه را داد حال که دی ماه هم از نیمه گذشته است اگر کسی افزایش صددرصدی سرعت اینترنت را احساس می‌کند دیگران را نیز درجریان بگذارد!
از ابتدای دولت یازدهم که وزیر محترم ارتباطات و فناوری اطلاعات در شبکه‌های اجتماعی فعال بوده‌اند روزی نیست که کاربران از وضعیت اینترنت در صفحه ایشان گلایه نکنند؛ به این ترتیب وزیر مرتبا نوید بهبود می‌دهد و کاربران همچنان ناراضی هستند.
هفته گذشته هم معاون سازمان فناوری اطلاعات پیش‌بینی کرد از اواسط سال آینده کیفیت دسترسی کاربران از سطح فعلی به سطح استاندارد نزدیک شود.
مخلص کلام این که کاربران اینترنت ایران در طول سال‌های گذشته تاریخ‌های زیادی برای بهبود اوضاع اینترنت از دولتمردان شنیده‌اند که هیچ‌گاه سررسید آن تاریخ‌ها و پیش‌بینی‌ها فرا نرسیده است. فراموش نکنیم که کاربران حافظه تاریخی خوبی دارند و این وعده‌ها در ذهن آنها می‌ماند و چنانچه نتیجه برایشان ملموس نباشد حتی زحمات دست‌اندرکاران را نیز ممکن است زیر سوال ببرند و حتی در مواقعی احساس فریب‌خوردگی خواهند کرد. بنابراین بهتر است دولتمردان حداقل از دادن وعده و تاریخ و اساسا امید کاذب ایجاد کردن حذر کنند که امید کاذب سرخوردگی و بی‌اعتمادی به دنبال خواهد داشت.
