گروه گارتنر اعلام کرد با توجه به آنکه سازمان‌های دولتی در پی اولویت‌بندی سرمایه‌گذاری در فناوری‌ها هستند باید فناوری‌هایی را در صدر فهرست خود قرار دهند که الگوهای خدماتی جدید را برای دولت دیجیتالی میسر کنند.این شرکت تحلیلگر، ده مهم‌ترین روند فناوری سال ۲۰۱۵ برای دولت‌ها را شناسایی کرده تا به مدیرعاملان و روسای فناوری اطلاعات در ارزیابی فناوری‌های راهبردی مهم و طراحی ره‌نگاشت‌های فناوری اطلاعات بنگاه‌ها یا موسسات کمک کند.
پیش‌بینی کرده‌اند که هزینه‌کرد دولت‌های جهان در خدمات و محصولات فناوری با افت ۸/۱ درصدی از ۴۳۹ میلیارد دلار به ۴۳۱ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۵ کاهش یابد و در سال ۲۰۱۹ به ۵/۴۷۵ میلیارد دلار افزایش یابد.نیروی کار آینده دولت‌ها، از کارگران ساده گرفته تا مدیران بلندپایه، کارکنانی دارای سواد دیجیتالی هستند. مکان کار دیجیتالی حالتی گشوده بدون مانع و دمکراتیک دارد. در واقع تحقق سازمانی دولت باز هستند. مدیران عامل و روسای فناوری اطلاعات باید سردمدار ایجاد محیط کار اجتماعی‌تر، سیارتر، قابل دسترس‌تر و اطلاعات‌محورتر باشند.
ارتباط چند مجرایی با شهروندان
حوزه‌های حکومتی چندمجرایی (ادارات شهرداری، مکاتبات پستی، مراکز تماس، وبگاه‌های دولت الکترونیکی و برنامه‌های سیار) در تقلا هستند تا منظری یکنواخت از سازمان خود برای شهروندان فراهم کنند. راهبرد چندمجرایی در بستر دولت دیجیتالی دارای معنایی فراتر از فراهم‌سازی تجربه‌ای یکنواخت برای سهامداران است و به معنای تحویل تراکنش‌هایی هم هست که با هم پیوند دارند، منسجم، مناسب، مبتنی بر همکاری، سفارشی، شفاف و روشن هستند.
گشودگی تمام داده‌ها
شمار و تنوع دادگان گشوده به روی عموم و واسط‌های برنامه کاربردی منتشر‌شده توسط تمام لایه‌های دولتی در جهان رو به افزایش است. به نظر گارتنر، داده‌های گشوده دولتی همچنان برقرار خواهند ماند، اما ۱۰سال یا بیشتر طول می‌کشد تا حداکثر کاربری برای‌شان محقق شود.
رشد سریع دادگان گشوده در میان سازمان‌هایی که زود حرکت کرده‌اند و بودجه‌های ثابت یا نزولی موجب شده برنامه‌های داده‌های گشوده دولتی با چالش‌های پایداری مواجه شوند. دادگان گشوده رایگان نیست.در بیشتر موسسات دولتی برای برنامه‌های داده‌های گشوده اعتباری در نظر گرفته نشده یا کمتر از حد لازم است. پیش‌بینی گارتنر این است که تا سال ۲۰۱۸ بیش از ۳۰ درصد طرح‌های دولت دیجیتالی با هر داده‌ای به‌عنوان داده گشوده برخورد می‌کنند.
شناسه شهروندی
شناسه الکترونیکی(رایاشناسه) شهروندی به مجموعه‌ای هماهنگ از فرایندها و فناوری‌های تحت مدیریت دولت‌ها اطلاق می‌شود تا حوزه‌‌ای قابل اعتماد برای دسترسی شهروندان به خدمات عمومی شکل بگیرد و بتوانند برای این کار از هر افزاره یا مجرای برخط (وب، برنامه‌ها یا افزاره‌های همراه) استفاده کرده و در مواردی از کارت‌خوان‌های هوشمند متصل به رایانه یا باجه‌ها استفاده کنند.
هدف دیرین و در عین حال دشوار بسیاری از برنامه‌ریزان دولتی، فراهم‌سازی دسترسی یکپارچه و بدون ایراد به تمام خدمات دولت برای شهروندان است. برای آنکه برنامه‌های رایاشناسه شهروندی موفق باشند به رابطه مطمئن دولت و سازندگان تجاری نیاز دارند و باید ارزش تجاری، ارتباط متقابل و کاربری در آنها محوریت داشته باشد.صرف‌نظر از اینکه موسسه‌ای دولتی نقش کارگزار اصلی رایاشناسه‌ی شهروندی را ایفا کرده یا آن را برون‌سپاری کند، حریم شخصی و الزامات قابلیت اطمینان باید رعایت شود.
تحلیل کران
تحلیل به‌سرعت در حال تحول از کسب‌و‌کاری جدا و متمایز به وجهی سیال از بهره‌برداری سامانه و کاربری است. به‌ویژه قابلیت‌های تحلیل کران خیلی مهم است؛ زیرا مدیرعاملان دولتی و مدیران برنامه‌ها به طراحی خدمات سیاری دست می‌زنند که با بافت موقعیت و تعاملات بی‌درنگ غنا پیدا می‌کنند.تحلیل کران دارای سه مشخصه متمایز است؛ نخست آنکه پیشرفته هستند، یعنی برای ارزیابی بی‌درنگ رویدادهایی که اتفاق خواهد افتاد یا باید اتفاق بیفتد از الگوریتم‌های پیش‌بینانه و رایانش شناختی در آنها استفاده می‌شود.
دوم آنکه تحلیل کران دارای حالت فراگیری است و درون کاربردها و فرایندهای کسب‌وکار گنجانده می‌شود تا عملکردی سازمانی چابک و پاسخگویی به دست آید.سوم آنکه تحلیل کران نامرئی است، یعنی مدام در پس‌زمینه عمل می‌کند، فعالیت کاربر را دنبال می‌کند، داده‌های محیطی و حسگری را پردازش می‌کند، با میزان‌سازی پویای گردش کار موجب تقویت تجربه کاربری می‌شود یا فعالیت‌ها را همزمانی با رخ‌دادن رویدادها مدیریت می‌کند.
تعامل میزان‌پذیر
موسسات دولتی به‌طور فزاینده‌ای به اتکا کردن بر تبادل داده با شرکای بیرونی روی آورده‌اند تا شبکه‌های تحویل خدمات و کارکردهای کسب‌وکار مانند همکاری و هماهنگی، پایشگری و گزارش‌دهی را بهینه کند.تعامل میزان‌پذیر رهیافتی افزایشی و بسنده برای تحویل به‌موقع ارزش در اختیار مدیرعاملان دولت و تحلیلگران فرایند قرار می‌دهد.
بن‌سازه‌های دولت دیجیتالی
در کسب‌وکار دیجیتالی دیگر نیاز نیست شهروندان برای یافتن خدمات مورد نظرشان اسیر درگاه‌های اینترنتی نسل اول و عمودی دولت الکترونیکی شوند و میان موسسات و برنامه‌های مختلف پرسه بزنند.بن‌سازه دولت دیجیتالی حاوی الگوهای طراحی معماری خدمات‌نگر برای فراهم‌سازی و کاربری خدمات بنگاه‌ها در چند حوزه، سامانه و فرایند هستند.پیشنهادهای سازندگان همچنان در مراحل ابتدایی است و عمدتا بر پشتیبانی از شهرهای هوشمند متمرکز است. مانند طرح شهرهای هوشمندتر آی‌بی‌ام، شهر آینده مایکروسافت، اجتماعات هوشمند+ متصل سیسکو، راهکارهای شهر هوشمند اوراکل و شهرهای جهانی کاپگمینی.این بن‌سازه‌ها به‌رغم تمرکز بر فناوری‌های بهره‌برداری و اینترنت چیزها (چیزترنت) به بسیاری از مسایل تبادل داده که در دولت دیجیتالی مطرح است رسیدگی می‌کنند.
اینترنت چیزها
چیزترنت شبکه‌ای از اشیای ثابت یا متحرک است که فناوری ارتباطات، پایشگری، حسگری یا تعامل با چند محیط هم در آن تعبیه شده است.چیزترنت به دولت‌ها امکان می‌دهد راهبردهای خدمات را به لحاظ دیجیتالی متحول کنند. دگرگونی‌های چیزترنتی می‌تواند در چند حوزه مختلف مانند پایشگری زیرساخت عمومی یا محیطی، پاسخ‌های اضطراری، بازرسی زنجیره تامین، مدیریت ناوگان و دارایی‌ها و ایمنی گذرکرد رخ دهد.
مدیرعاملان دولتی باید به چیزترنت رویکردی راهبردی داشته باشند تا بتوانند ارزیابی کنند چگونه می‌توان تجهیزات و اشیای هوشمند فزاینده را با سامانه‌های فناوری و اینترنت سنتی تلفیق کرد و از نوآوری‌های غیرمنتظره در بهره‌برداری یا تحویل خدمات عمومی پشتیبانی کرد.
فناوری اطلاعات وب‌مقیاس
فناوری اطلاعات وب‌مقیاس الگوی معماری سامانه‌نگری برای رایانش در تراز جهانی است که قابلیت‌های فراهم‌آوران خدمات ابرواره‌ای بزرگ را درون سازمان فناوری اطلاعات بنگاه‌های فراهم می‌کند و پدیدآوردن و تحویل سریع و میزان‌پذیر خدمات فناوری اطلاعات وب‌مقیاس را میسر می‌کند.
گذار به فناوری اطلاعات وب‌مقیاس روندی درازمدت برای دولت‌ها است که با فرایند چشمگیر فناوری اطلاعات و تبعات فرهنگی و فنی همراه است. سازمان‌هایی که نگرش فناوری اطلاعات وب‌مقیاس را دنبال کنند به سراغ سخت‌افزارهای کم‌هزینه و منبع‌باز می‌روند تا واسطه‌های زیرساختی سنتی را دور بزنند و رایانش گران و میزان‌پذیر و منابع ذخیره‌سازی و شبکه‌بندی پرهیز می‌کنند.
ابرواره (و فناوری) ترکیبی
فناوری اطلاعات ترکیبی به مدیرعاملان دولتی طرح بهره‌برداری جدیدی ارایه می‌دهد که پشتیبان قابلیت گروه‌های فناوری اطلاعات در تلفیق و مدیریت زیرساخت داخلی یا ابرواره‌ی خصوصی داخلی و خارجی است. فناوری اطلاعات ترکیبی به این معنا است که گروه‌های فناوری اطلاعات را طوری سازمان‌دهی کنیم که بتوانند این محیط‌ها را ایمن کرده، تحویل داده، مدیریت کرده و بر آنها زمامداری کنند
