در تاریخ ۲۰ اکتبر سال ۲۰۱۵ میلادی، یک جنگنده آمریکایی، بمبی از نوع جاذبه ای هسته ای غیر مسلح را در محدوده تست صحرای نوادا رها کرد.شاید این خبر به نظرتان وحشتناک به نظر بیاید و تصور کنید که زمین به واسطه این بمب ها در معرض نابودی قرار دارد اما بمب های جاذبه ای به هیچ وجه تکنولوژی تسلیحاتی آینده نگرانه ای نیستند که از سوی فرازمینی ها برایمان فرستاده شده باشند.
این بمب ها دقیقا همان کاری را انجام می دهند که از اسمشان می توان حدس زد: کافیست آنها را به هوا ببرید، رها کنید و امید داشته باشید که نیروی جاذبه آنها را به سمت نقطه ای بکشاند که هدف گرفته ای و امید دارید.
بمبی که در این مطلب از آن سخن می گوییم B61-12 نام دارد و توسط اداره ملی امنیت هسته ای آمریکا و آزمایشگاه های ساندیا برای حمل تسلیحات هسته ای طراحی شده است.
اما این تسلیحات با بمب هایی که بشر سالیان سالیان است بر سر خود می ریزد تفاوت چندانی ندارند. گاهی اوقات سربازان آنها را بمب های «کودن» می خوانند زیرا هیچگونه سیستم هدایت کننده GPS یا نیروی رانشی حاصله توسط راکت ندارند و صرفا با استفاده از دم خود به سمت هدف هدایت می شوند.
ایالات متحده آمریکا در نظر دارد بودجه ای بالغ بر ۸٫۱ میلیارد دلار را صرف طراحی و تست B61-12 کند. در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید تا علت اهمیت این بمب ها برای این کشور را بدانید.
در جریان جنگ سرد، ایالات متحده آمریکا، صدها بمب هسته ای را تولید کرد که بسیاری از آنها از نوع «جاذبه ای» بودند و می شد آنها را از یک هواپیما رها کرد.
بر اثر گذشت زمان، آن بمب ها سالخورده و منسوخ شدند و حالا ارتش آمریکا قصد جایگزین کردنشان را دارد.
پس از تست های انجام شده روی این بمب ها در جریان جنگ سرد، ایالات متحده آمریکا توافق منع تکثیر این تسلیحات را به امضا رساند و وعده داد که ذخایر تسلیحات هسته ایش را محدود کرده و کاهش دهد.
به دنبال آن توافق جنجالی ارتش تصمیم گرفت که نوعی «بازدارنده هسته ای معتبر» را حفظ نماید: یعنی بخشی از بمب های قدیمی خود را با انواعی که طراحی جدیدتری داشتند جایگزین نموده و در عین حال بسیاری از آنها را نیز خلع سلاح کند.
در ادامه دولت این کشور ۸٫۱ میلیارد دلار را به ساخت و آزمایش B61-12 اختصاص داد که در واقع بمبی با طراحی جدید و در عین حال مشابه به مورد قبلی بود.
قرار است که B61-12 جایگزین یک بمب هسته ای یک مگاتنی به نام B83 شود (که تصویرش را در بالا مشاهده می کنید).
ارتش آمریکا اعلام کرده که در جریان این فرایند، از تعداد بمب های جاذبه ای هسته ای به میزان ۵۰ درصد کم می کند و تنها ۱۷ درصد از مواد هسته ای با گرید نظامی به دست آمده از بمب های قبلی را بازیافت و بمب های جدید از رویشان می سازد. این نهاد دولتی اعلام کرده که قصد استفاده از مابقی این تسلیحات را ندارد.
یک بمب جدید باید کار کند. در همین راستا در ژانویه سال ۲۰۱۵ میلادی، آزمایشگاه های ساندیا در نیومکزیکو، یکی از این بمب ها را از Davis Gun شلیک کرد تا کارایی آنها را مورد ارزیابی قرار دهد.
آن تست، توپ اتمی Upshot Knohole را در ذهن تداعی می کرد که می توانست یک کلاهک هسته ای را به ۶ مایل آنطرف تر پرتاب کند.
در دهه ۱۹۶۰ میلادی، دولت مواد منفجره هسته ای را از توپ های اتمی جمع آوری کرد.
اما B61-12 برای پرواز کردن طراحی شده است و این اتفاق در تاریخ ۲۰ اکتبر سال ۲۰۱۵ میلادی در محدوده تست Tonoph واقع در نوادا اتفاق افتاد.
بمب همانطور که در تصاویر ثبت شده قابل رویت است مستقیما به هدف برخورد کرد. B61-12 همانطور که گفته شد یک بمب مشقی خوانده می شد چون نه دارای تسلیحات بود و نه اینکه قابلیت انفجار داشت با این همه، تست انجام شده کاملا موفقیت آمیز بود.
