در حالیکه براساس آمار اعلام شده توسط ایرانسل، تاکنون ۲۷۰ شهر از فناوری نسل ۳ و بیش از ۶۰ شهر از فناوری نسل ۴ (LTE) اینترنت این اپراتور بهرهمند هستند.در حالیکه براساس آمار اعلام شده توسط ایرانسل، تاکنون ۲۷۰ شهر از فناوری نسل ۳ و بیش از ۶۰ شهر از فناوری نسل ۴ (LTE) اینترنت این اپراتور بهرهمند هستند، اما این اپراتور تنها یک بسته را برای مشترکان خود در سراسر کشور در نظر گرفته است.به این ترتیب تمام مشترکان ایرانسل که خواهان استفاده از اینترنت هستند حتی اگر شهرشان از پوشش نسل سوم و چهارم موبایل بیبهره باشد، میبایست هزینه اینترنت نسل ۳و۴ را بپردازند.
در واقع ایرانسل با تعریف تنها یک بسته اینترنتی، احتمالا میلیونها مشترک خود را ناچار به پرداخت هزینه اینترنت نسل ۳ و ۴ میکند در شرایطی که این کاربران اصولا تحت پوشش این نسلها نبوده و تنها از اینترنت نسل ۲ بهرهمند هستند.موضوعی که در واقع تحمیل نوعی گرانی به بخش قابل توجهی از کاربران این اپراتور محسوب میشود.
اما این تمام مشکل کاربران نیست. در حال حاضر حتی در شهرهایی که ایرانسل مدعی پوشش نسل ۳ و ۴ در آنها شده، کاربرانی وجود دارند که گوشی تلفن همراهشان اصولا امکان پشتیبانی از نسلهای سوم و چهارم موبایل را ندارد. به این ترتیب این دسته از کاربران نیز با رویه اتخاذ شده از سوی ایرانسل مجبور میشوند یا گوشیهای پیشرفتهتری بخرند یا هزینه اضافی برای عدم استفاده! از بستههای اینترنت این اپراتور پرداخت کنند. از این گذشته کم نیستند کاربرانی که استفاده آنها از اینترنت موبایل تنها به شبکههای موبایلی نظیر وایبر و لاین محدود شود و شاید سرعت نسل دوم هم برایش کفایت کند، اما آنها نیز بر اساس سیاست جدید ایرانسل مجبور هستند که هزینهای اضافی را به اجبار بپردازند.
در خصوص افزایش هزینهها توسط ایرانسل گفته میشود قیمت بعضی از بستههای این اپراتور حتی به دو برابر قیمت افزایش یافته است، آنچه که خود به عاملی برای نارضایتی بخشی از مشترکان ایرانسل تبدیل شده است.
گرچه به نظر میرسید با پایان یافتن انحصار رایتل بر نسل سوم و چهارم موبایل، تا حدودی مشکلات مشترکان اپراتورها برطرف شود اما متاسفانه با این شکل تعریف قیمت بستههای اینترنت توسط ایرانسل، در واقع مشکل این بار از جایی دیگر و به شکلی دیگر سر بر آورده است. از همین روی به نظر میرسد رگولاتوری که یکی از وظایف ذاتی و اصلیاش حمایت از حقوق کاربران و مشترکان اپراتورهاست، باید به موضوع تحمیل اجباری یک قیمت به تمام مشترکان ایرانسل، نگاه جدی داشته باشد، چرا که هماکنون میلیونها کاربر دارند از این بابت متضرر میشوند.
، اما این اپراتور تنها یک بسته را برای مشترکان خود در سراسر کشور در نظر گرفته است.
به این ترتیب تمام مشترکان ایرانسل که خواهان استفاده از اینترنت هستند حتی اگر شهرشان از پوشش نسل سوم و چهارم موبایل بیبهره باشد، میبایست هزینه اینترنت نسل ۳و۴ را بپردازند.
در واقع ایرانسل با تعریف تنها یک بسته اینترنتی، احتمالا میلیونها مشترک خود را ناچار به پرداخت هزینه اینترنت نسل ۳ و ۴ میکند در شرایطی که این کاربران اصولا تحت پوشش این نسلها نبوده و تنها از اینترنت نسل ۲ بهرهمند هستند.
موضوعی که در واقع تحمیل نوعی گرانی به بخش قابل توجهی از کاربران این اپراتور محسوب میشود.
اما این تمام مشکل کاربران نیست. در حال حاضر حتی در شهرهایی که ایرانسل مدعی پوشش نسل ۳ و ۴ در آنها شده، کاربرانی وجود دارند که گوشی تلفن همراهشان اصولا امکان پشتیبانی از نسلهای سوم و چهارم موبایل را ندارد. به این ترتیب این دسته از کاربران نیز با رویه اتخاذ شده از سوی ایرانسل مجبور میشوند یا گوشیهای پیشرفتهتری بخرند یا هزینه اضافی برای عدم استفاده! از بستههای اینترنت این اپراتور پرداخت کنند. از این گذشته کم نیستند کاربرانی که استفاده آنها از اینترنت موبایل تنها به شبکههای موبایلی نظیر وایبر و لاین محدود شود و شاید سرعت نسل دوم هم برایش کفایت کند، اما آنها نیز بر اساس سیاست جدید ایرانسل مجبور هستند که هزینهای اضافی را به اجبار بپردازند.
در خصوص افزایش هزینهها توسط ایرانسل گفته میشود قیمت بعضی از بستههای این اپراتور حتی به دو برابر قیمت افزایش یافته است، آنچه که خود به عاملی برای نارضایتی بخشی از مشترکان ایرانسل تبدیل شده است.
گرچه به نظر میرسید با پایان یافتن انحصار رایتل بر نسل سوم و چهارم موبایل، تا حدودی مشکلات مشترکان اپراتورها برطرف شود اما متاسفانه با این شکل تعریف قیمت بستههای اینترنت توسط ایرانسل، در واقع مشکل این بار از جایی دیگر و به شکلی دیگر سر بر آورده است. از همین روی به نظر میرسد رگولاتوری که یکی از وظایف ذاتی و اصلیاش حمایت از حقوق کاربران و مشترکان اپراتورهاست، باید به موضوع تحمیل اجباری یک قیمت به تمام مشترکان ایرانسل، نگاه جدی داشته باشد، چرا که هماکنون میلیونها کاربر دارند از این بابت متضرر میشوند.