رئیس هیئت مدیره شرکت سرمایه گذاری ایران و چین با انتشار بیانیه‌ای نسبت به ابهامات درخصوص نحوه فعالیت فارم رفسنجان اطلاع‌رسانی کرد.رئیس هیئت مدیره شرکت گروه توسعه سرمایه گذاری ایران و چین (فارم رفسنجان) با انتشار بیانیه‌ای، به برخی ابهامات درخصوص خاموشی برق و ارتباط آن با استخراج رمز ارز اطلاع‌رسانی کرد. متن کامل این بیانیه را می‌توانید در انتهای متن مشاهده کنید.
محمدحسن رنجبر درابتدا خبری را از خبرگزاری تسنیم نقل کرده: «خاموشی چند نیروگاه بزرگ به‌دلیل کمبود سوخت و آلودگی هوا موجب قطع گسترده برق شده است.» رنجبر سپس توضیح داده که در پروژه ماینینگ بیت کوین، بابت هر کیلو وات برق مصرفی تقریبا ده برابر نرخ برق صنعتی یعنی بالغ بر ۴۰۰۰ ریال پرداخت می‌شود؛ حال آنکه بعضی نیروگاه‌ها برق خود را حدود ۴۰۰ الی ۷۰۰ ریال به صنعت می‌فروشند.
رنجبر تاکید می‌کند این بدان معنا است که وزارت نیرو برای رسیدن به چنین درآمدی باید هزار مگاوات برق را تولید و با هزینه‌ی سرسام‌آور بین صنایع توزیع کند. پس فارم رفسنجان با مصرف صدمگاوات برق معادل تقریبا هزار مگاوات برای وزارت نیرو درآمدزایی دارد.
حسن رنجبر، علت قطعی گسترده‌ی برق و خاموشی‌ها را فرسودگی اغلب نیروگاه‌ها و راندمان پایین آن‌ها عنوان می‌کند. به بیان او، بهترین راه برای توسعه‌ی شبکه برق و تعمیرات اساسی نیروگاه‌ها، که نیازمند صرف هزینه‌های هنگفت است، فروش برق به واحدهای مجاز ماینینگ است که با تعرفه‌ی تقریبا ده برابر نرخ معمول برق صورت می‌پذیرد.
به‌گفته‌ی رنجبر، در حال حاضر کشور ایران ظرفیت تولید ۸۰ هزار مگاوات برق را دارد که به‌نظر می‌رسد ۶۰ هزار مگاوات آن تولید می‌شود. او اشاره می‌کند که مصرف صدمگاواتی ماینینگ رفسنجان رقم قابل توجهی در شبکه‌ی سراسری محسوب نمی‌شود؛ همچنین، برق واحد ماینینگ رفسنجان طی قراردادی با وزارت نیرو و با پیش‌بینی زمان‌های پرباری و کم‌باری ازطرف وزارت متبوع و با نرخ تقریبا ده برابر قیمت برق صنایع تامین شده است.
درادامه قبض برق فارم رفسنجان را مشاهده می‌کنید:
چین، تنها کشوری که می‌تواند در ایران سرمایه‌گذاری کند
رئیس هیئت مدیره فارم رفسنجان اذعان می‌کند که در حال حاضر و به‌دلیل تحریم‌ها، چین تنها کشوری است که می‌تواند در ایران سرمایه‌گذاری کند. به‌گفته‌ی او، چین هم ثروتمند است و هم صاحب تکنولوژی و می‌توان با کمک هم پروژه‌های بیشتری را با این کشور احداث کرد؛ یا اینکه آن‌ها را از ایران دور کرد و کاملا در دنیا تنها شد. رنجبر می‌گوید با قیمت فعلی بیت کوین، ماینینگ در تمام دنیا به‌صرفه است و نیازی به احداث پست برق هم وجود ندارد. همچنین این صنعت در سطح دنیا مورد حمایت دولت و مردم است و تحریم هم نیست.
حال، گروه ایران و چین که چندین پروژه‌ی مهم را طی سال‌های اخیر راه‌اندازی کرده؛ رنجبر می‌گوید ابتدا کارخانه فروکروم رفسنجان در قالب شرکت تاپ اکو خاورمیانه، دو واحد پست انتقال برق، واحد ماینینگ بیت کوین، چند صد نفر اشتغال‌زایی مستقیم و چندهزار نفر اشتغال زایی غیر مستقیم و سپس انتقال تکنولوژی فروکروم و ماینینگ صورت گرفته که به‌عنوان طرح برتر استان و کشور به انتخاب وزارت صمت نیز برنده شده است.
وی اضافه می‌کند که پست برق کارخانه فروکروم با تعرفه‌ی صنعت، و پست برق ماینینگ با ترانسفورماتور مستقل و تعرفه‌ی ماینینگ که از طرف وزارت نیرو تعریف شده، کار می‌کنند. هر دو پست هم به‌همراه بخشی از خط انتقال برق زرند-رفسنجان اهدایی این گروه به دولت محترم جمهوری اسلامی ایران هستند.
رنجبر افزود این شرکت در ابتدای پاندمی کرونا، مبلغ ۲۲ میلیارد ریال به بیمارستان‌های کرمان و رفسنجان اهدا کرد که موجب شد استان کرمان تا ماه‌ها تنها استان سفید کشور از نظر ابتلا به کرونا باشد. شرکت سرمایه‌گذاری ایران و چین قصد دارد در طرح تعویض کولرهای گازی پرمصرف با اسپلیت‌های کم‌مصرف خصوصا برای مناطق گرم جنوبی کشور هم مشارکت کند و تفاهم‌نامه‌ی موردنظر با توانیر امضا شده است.
ماینرهای غیرمجاز شایعات را تولید می‌کنند
حسن رنجبر اذعان می‌کند شایعات اخیر ازطرف متخلفین ماینینگ در کشور تولید شده که به‌صورت زیرزمینی فعالیت می‌کنند و علاقه‌ای به پرداخت تعرفه‌ی قانونی ندارند. او می‌گوید: «هرجا اسمی دیدید که علیه ماینینگ قانونی صحبت می‌کند، می‌توان به وی شک کرد، مگر اینکه خلافش ثابت شود. ایشان از ناآگاهی مردم نسبت به جزییات فنی پروژه سواستفاده کرده‌اند و باید نسبت به نشر اکاذیب پاسخگو باشند.»
رنجبر اعلام کرد که به‌زودی فاز دوم ماینینگ بیت‌کوین رفسنجان هم با مشارکت مردم و به‌صورت قانونی و شفاف آغاز خواهد شد.
او در انتها از مردم دو سوال می‌پرسد؛ «اگر یک روز بیدار می‌شدید و در اخبار می‌خواندید که چینی‌ها در کشور امارات یا قطر یا عربستان بزرگترین پروژه ماینینگ بیت کوین را سرمایه‌گذاری و احداث کرده‌اند، چه حسی به شما دست می‌داد؟ آیا غیر از این است که یک افسوس و حسرت به بقیه‌ی حسرت‌های‌مان اضافه می‌شد که نیروگاه‌هایشان را راه انداختند، سفینه به فضا فرستادند، بزرگترین پروژه‌های آب شیرین‌کن و انرژی خورشیدی و برج و بزرگراه و غیره و غیره را راه انداختند و حالا هم صاحب تکنولوژی بلاک‌چین شده‌اند؛ پس چرا ایران نه؟
سوال بعدی رنجبر بدین شرح است: «اگر همین دوستان چینی در یکی از کشورهای مذکور چنین سرمایه‌گذاری‌ها و خدماتی انجام داده بودند، برخورد مردم و مسئولین آن کشورها با ایشان چگونه بود؟» او اضافه می‌کند که «گویی بعضی از ما ایرانی‌ها آفریده شده‌ایم تا لگد به بخت خودمان بزنیم و بعد افسوس فرصت‌های از دست رفته را بخوریم.»
