سازمان تأمین‌اجتماعی به‌عنوان یک سازمان بیمه‌گر پایه؛ ناظر و حافظ منافع بیمه‌شده است و قانوناً به‌عنوان نماینده‌ی بیمه‌شده، باید بر کیفیت ارائه‌ی خدمات سلامت به بیمه‌شدگان نظارت کند. ما مانعی برای فعالیت سکوهای مجازی در ارائه‌ی خدمات سلامت ایجاد نکرده‌ایم اما تأکید داریم که فعالیت این سکوها در حوزه‌ی سلامت و در زمینه‌ی ارائه‌ی خدمات سلامت به مردم، باید قانونمند و مبتنی‌بر ضوابط و مقررات مشخص و مدون باشد.
– شهرام غفاری، مدیرکل درمان غیرمستقیم سازمان تأمین‌اجتماعی
او اعلام کرده است که نظارت سازمان تأمین اجتماعی بر فرایند ارائه‌ی خدمات به بیمه‌شدگان، دخالت در فعالیت سکوهای مجازی نیست و وظیفه و مأموریت قانونی این سازمان به‌عنوان نماینده‌ی بیمه‌شدگان است. غفاری در ادامه نیز اضافه کرده است:
«ما با آزمایشگاه‌ها هم مانند داروخانه‌ها و سایر واحدهای ارائه‌ی خدمات، قراردادی مشخص داریم و براساس اصول اولیه‌ی حقوقی، طرف قرارداد نمی‌تواند تمام یا بخشی از قرارداد را به طرف ثالث واگذار کند. علاوه‌بر این در بحث فعالیت سکوها در حوزه‌ی سلامت باید ضوابط و مقررات مدون و مشخصی وجود داشته باشد که قابل نظارت و کنترل باشد.»
هرچند تأکید بر لزوم توسعه‌ی خدمات سلامت الکترونیک در قوانین مختلفی دیده شده و پیشبرد این حوزه در دستور کار قرار گرفته است، مدیرکل درمان غیرمستقیم سازمان تأمین اجتماعی می‌گوید «تاکنون هیچ آیین‌نامه و ضابطه‌ای در این زمینه از سوی وزارت بهداشت و شورای عالی بیمه به سازمان ابلاغ نشده است.»
پرسش اصلی در این زمینه این است که اگر چنین آیین‌نامه‌ای وجود نداشته و ندارد، پلتفرم‌ها تا امروز چطور و بر مبنای چه قانونی خدمات آنلاین از جمله ویزیت، مشاوره، آزمایش و… را ارائه می‌کردند؟ اگر سازمان تأمین اجتماعی آنطور که غفاری می‌گوید مدعی «حافظ منافع بیمه‌شده و ناظر بر کیفیت ارائه‌ی خدمات سلامت به بیمه‌شدگان» است، چرا قبل از این به‌دنبال انجام این وظیفه نبوده است؟
مدیرکل درمان غیرمستقیم سازمان تأمین‌اجتماعی در ادامه نیز توضیح داده است که باید «تکلیف محرمانگی اطلاعات بیمار، استانداردهای ارائه‌ی خدمات از سوی سکوها و نحوه‌ی نظارت بر رعایت استانداردهای حوزه‌ی سلامت و البته نحوه‌ی احراز هویت بیمار مورد توجه قرار گیرد و تنها بعد از ابلاغ چنین آیین‌نامه‌ای است که سکوهای مجازی می‌توانند در حوزه‌ی سلامت و در امر ارائه‌ی خدمات سلامت مشارکت داشته باشند.»
اگر این نکات تا امروز مشخص نبوده سازمان تأمین اجتماعی باید به این سؤال هم پاسخ دهد که آیا در مدتی که از عمر ارائه‌ی خدمات سلامت دیجیتال توسط پلتفرم‌ها می‌گذرد، آن‌ها بدون درنظر گرفتن این مسائل چنین خدماتی را ارائه می‌کردند؟ و آیا وزرات بهداشت در تعیین قوانین مربوط‌به این حوزه از این نکات غافل بوده است؟
فعالان حوزه‌ی سلامت دیجیتال در این زمینه نظر دیگری دارند و پیش‌از این، به زومیت گفته بودند که باتوجه به این که مواردی مثل احراز هویت، نسخه‌ی الکترونیکی و… در پلتفرم‌ها رعایت می‌شود، این نکات مطرح‌شده توسط سازمان تأمین اجتماعی بیشتر بهانه‌ای است برای اینکه برای فعالیت این پلتفرم‌ها مانع‌تراشی شود.
به گفته او، وقتی هنوز استانداردی در خصوص نمونه‌گیری در منزل و انتقال نمونه به آزمایشگاه و همچنین تعرفه‌ی مربوطه، به سازمان ابلاغ نشده؛ وقتی برای حیطه‌ی مسئولیت‌های آزمایشگاه طرف قرارداد و سکوی ارائه‌دهنده‌ی خدمات در قبال بیمه‌شده و سازمان بیمه‌گر هنوز تعریف مشخصی وجود ندارد، وقتی هنوز روش اجرایی احراز هویت بیمار در منزل مشخص نیست و هزاران اما و اگر دیگر وجود دارد، فعالیت سکوهای مجازی در حیطه‌ی سلامت ممکن است تبعاتی جدی برای بیماران، سازمان‌های بیمه و نظام سلامت کشور در پی داشته باشد.
البته او توضیح نداده که چرا این موارد تا امروز توسط سازمان تأمین اجتماعی مطرح نشده و این همکاری پیش از این قطع نشده است.
