چندی پیش خدمت مبارکتون عرایضی داشتم پیرامون سیل خروشان برندهای خارجی برای ورود به ایران پس از رفع تحریم‌ها. منم خب دیدم برای این که از قافله جا نمونم، اعلام کردم خودم با تمام برندهای ICT و غیره ایمیل زدم و اونام از اونجا که هیچ جوابی به ایمیل‌های من ندادن و تو فرهنگ ما هم سکوت علامت رضایت هست، نمایندگی تمام برندهای دنیا رو گرفتم. همه ایمیل‌ها رو هم به عنوان مستند در اختیار دارم که اگر مراجعی لازم داشتن در اختیارشون بذارم.
بعد هم اعلام کردم هر کس هم نمایندگی میخاد، تشریف بیاره در خدمتم. خیلی هم گرون حساب نمی‌کنم که انشالا مشتری بشه هر کی خواست.
اما این روزا متوجه نوع جدیدی از مذاکره شدم که فهمیدم، مسیر من در مذاکره، هم طولانی بوده هم وقت تلف کردم. من یه متن فارسی انداخته بودم تو گوگل که اونم انگلیسی تحویلم داد و دونه دونه رفتم تو سایت کلی برند و آدرس ایمیل‌هاشونو پیدا کردم بعد تک تک تک ایمیل زدم و درخواست همکاریم رو مطرح کردم که خب اونام با سکوتشون با درخواست من موافقت کردن.
اما حالا فهمیدم بابا این روش من اشتباه بوده. یعنی چی که اصلا به طرف ایمیل بزنی و درخواست همکاری بدی؟ اصلا کی گفته باید طرف در جریان درخواست شما باشه؟ بیخیال بابا! اصلا کی گفته باید درخواست بدی؟
من هفته قبل فهمیدم همین که بگی من نماینده فلان برند در ایران هستم، کافیه! یعنی شما خودت با خودت یه مذاکره می‌کنی، بعد توش به این نتیجه می‌رسی که نماینده فلان برند شدی. به همین سادگی. بعد اگر طرف تکذیب کرد و رسانه‌ها پرسیدن جریان چی بوده پس؟ می‌گم خب شما چه ساده هستین، خب طرف در جریان نبوده که تکذیب کرده! اینم سواله رسانه‌ها می‌پرسن آخه؟!
بگذارید متد جدید خودم رو بیشتر براتون توضیح بدم. تو دنیای جدید، ارتباطات اونقدر پیشرفت کرده که نوع جدیدی از ارتباطات شکل گرفته به نام ارتباطات ذهنی! یعنی من توی ذهنم با یه جایی حرف میزنم و به اونجا می‌گم، دو یو کام تو ایران؟ بعد اونم به ذهن من پاسخ می‌ده، یس آی ویل.
منتها این وسط یه چندتا مساله کوچیک پیش میاد. اول بحث مربوط به کپی‌رایت و مالکیت معنوی پیش میاد. یعنی خیلی راحت نمی‌شه ثابت کرد این موضوع اول به ذهن من رسیده یا کس دیگه‌ای؟
دوم این که رسانه‌ها به علت این که خیلی در جریان نوع و شکل جدید ارتباطات ذهنی قرار ندارن، هی میخان گیر بدن که پس چرا طرف تکذیب کرده و از این حرفا. خب این یه مقدار پیچیدگی ایجاد می‌کنه. چون ممکنه طرف مقابل اون موقع که به من گفته یس آی ویل کام تو ایران رو بعد از مدتی به خاطر نیاره.
البته هر فناوری اوایلش ممکنه از این مشکلات داشته باشه که خب به مرور و در نسخه‌های بعدی رفع می‌شه. پس لطفا رسانه‌ها هم تا اون موقع گیر ندن که جریان چیه و از این حرفا. به جای این سوالا برین با دنیای جدید ارتباطات ذهنی بیشتر آشنا بشید. والسلام نامه تمام.
عزت زیاد
آق فری
(منبع:عصرارتباط)
