سالها پیش که از این حجم انبوه نشریات و سایت‌ها خبری نبود از تنوع چشمگیر مطالب هم اثری به چشم نمی‌خورد، اما همان آب باریکه خبررسانی آن روز به‌واقع و به‌طور حرفه‌ای کار اطلاع‌رسانی انجام می‌دادند و با همان تعداد انگشت‌شمار مطبوعات، مخاطبان را سیراب می‌کردند. امروز اما با رشد قارچ‌گونه و حبابی نشریاتی که تیراژ آنچنانی نیز ندارند نه تنها اطلاع‌رسانی قوی‌تر و آگاهی‌بخش‌تر نشده است حتی در مواردی مخاطبان خود را گمراه و سرگردان نیز کرده‌اند.
در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که اصطلاح “زندگی فست‌فودی” به گوشمان آشنا است. چندی پیش در یکی از معروف‌ترین فست‌فودهای تهران مشغول صرف غذا بودیم به ناگاه تکاپویی را در پرسنل حاضر در فست‌فود احساس کردم. با کمی دقت متوجه حضور مدیریت مجموعه شدم و جالب این که فرد مذکور بعد از دور زدن در سالن توجه‌اش به دختر کوچک ما جلب شد که سالاد و تکه‌ای نان می‌خورد! مدیر مجموعه از کیفیت غذا سوال کرد و من به طنز اشاره به دخترم کردم که نان و سالاد را ترجیح می‌دهد. با کمال تعجب گفت:”بهترین کار را می‌کند. من مدیر این مجموعه هستم اما توصیه می‌کنم هرگز فست‌فود نخورید!”
شاید تلنگری که مدیر آن مجموعه زد از صدها مقاله‌ای که در این خصوص خوانده بودم کاراتر بود. غرض از این نوشتار این که همان طور که در زندگی امروزه به کرات به گوشمان خورده است که فست‌فود نخورید به عنوان یک کارشناس حوزه ارتباطات معتقدم از نشریات فست‌فودی هم باید فرار کرد.
انتشار نشریه-کاتالوگ‌ها به‌ویژه در حوزه ICT که در اغلب موارد محصول‌محور است موجب گمراهی مخاطبان این حوزه شده است. متاسفانه انتشار این کاتالوگ‌ها که بعضا نام نشریه را به یدک می‌کشند و صرفا به دنبال جذب آگهی هستند برایندی جز قربانی کردن مخاطبان ندارند. هرچند بسیاری از مخاطبان حرفه‌ای رفته‌رفته پی به لفاظی‌های پنهان برای تبلیغ مستقیم این محصولات خواهند برد اما هستند در این میان خوانندگان و مخاطبانی که گمراه شده و به جای این که انتخابی به‌جا و درست در مورد محصول مورد نیاز خود داشته باشند ناخواسته غرق در گرداب تبلیغاتی این‌گونه نشریه-کاتالوگ‌ها خواهند شد. در این میان توصیه کارشناسان به مخاطبان این است که نشریاتی را برای خواندن انتخاب کنند که تبلیغ صرف و به قولی فست فودی به خورد مخاطب ندهند و به شعور آنها احترام بگذارند.
بدون شک هر محصولی برای بقا نیاز به تبلیغات دارد و بحث آگهی و بازرگانی به همین منظور در نشریات از تحریریه‌ها جداست اما مخاطب را نادان فرض کردن و بیان نکردن مشکلات محصول و در نهایت اغراق در ویژگی‌های یک محصول توهین به خواننده محسوب می‌شود، که صد البته بی‌پاسخ نمانده و دوامی نیز ندارد.
(منبع:عصرارتباط)
