طرح ساماندهی سیم‌کارت‌های بی‌هویت که از نیمه سال ۹۳ فاز اول خود را آغاز کرد، ظاهرا حالا مدتی است با راه‌اندازی سامانه احراز هویت مشترکان وارد فاز نهایی خود شده و قرار است که به طور کامل اجرایی شود.
اما از همان زمان راه‌اندازی این سامانه ۲ نقص بارز در آن مشاهده شد، نقص‌‌هایی که رگولاتوری در برابر آنها سکوت کرد و پاسخی برای آنها ارایه نداد تا بقای آنها کارکرد کل سامانه را به حداقل برسانند: نخست این که افرادی که سیم‌کارت به نامشان نیست امکان استعلام از این سامانه را ندارند و در بی‌اطلاعی محض باقی خواهد ماند و اساسا هیچ‌گاه از وجود سیم‌کارت یا سیم‌کارت‌هایی به نام خود مطلع نخواهد شد.
دوم این‌که افرادی که سیم‌کارت به نام خود دارند باید هر ده روز یک بار از این سامانه استعلام کنند و مطلع شوند که آیا سیم‌کارتی به نامشان ثبت و خریداری شده است یا خیر؟ بنابراین مردم مدام باید دغدغه ثبت سیم‌کارت جدید به نام خود را داشته باشند.
در شرایطی که به گفته پلیس فتا، سیم‌کارت‌های فله‌ای در بازار به شدت بیداد می‌کنند و ظاهرا رگولاتوری هم قید برخورد با اپراتور متخلف را زده، این زحمت بر دوش مردم و دولت افتاده است. به این ترتیب از طرفی مردم نگران و مجبور به کنترل تعداد سیم‌کارت‌های خود باشند و دولت هم راهی برای ساماندهی سیم‌کارت‌های بی‌هویت پیدا کند. حالا به جای رفع نقایص موجود رگولاتوری از ایجاد امکان استعلام تعداد خطوط ثبت‌شده از طریق پیامک خبر داده که گویا قرار است کار مردم را تسهیل کند ولی واقعا این موضوع با توجه به نقایصی که باقیست، چه اهمیتی دارد و چه کمکی به مشترکان می‌کند؟
حال آنکه پیش از این نیز پیشنهاد شده بود به جای این که میلیون‌ها کاربری که سیم‌کارت دارند، هر ۱۰ روز یک بار مجبور باشند به سامانه سر بزنند یا پیامک بفرستند، بهتر است این روش معکوس شده و هر زمان سیم‌کارتی با اسناد هویتی آنها خریداری می‌شود، اپراتورها پیامکی برای صاحب اصلی سیم‌کارت بزنند و مردم را از خرید سیم‌کارت به نام آنها آگاه کنند؛ یعنی به جای این که مردم پیامک بزنند، رگولاتوری شرایطی فراهم کند که پیامک خرید برای مردم ارسال و به این ترتیب اشکال کار (حداقل برای دارندگان سیم‌کارت!) برطرف و باری از دوش مردم برداشته شود.
