بار دیگر حمله‌ای سایبری به یکی از خدمات عمومی رخ داد که قابل پنهان‌سازی نبود و کشور به شکل ملموسی با آثار آن مواجه شد.
برای ادامه بگذارید نگاهی کنیم به واکنش نهادها و افراد به ظاهر مسوول در این حمله سایبری:
* مرکز ملی فضای مجازی بر اساس گزارش مرکز افتا حمله سایبری را تایید کرد. (کارکرد: اطلاع‌رسانی)
* مرکز مدیریت راهبردی افتا با صدور بیانیه‌ای وقوع حمله را تایید و اعلام کرد رسیدگی آغاز شده است. (کارکرد: اطلاع‌رسانی)
* دبیر شورای عالی فضای مجازی کشور اعلام کرد: سازمان‌ها و نهادها خود مسوول مهار حملات سایبری هستند. (کارکرد: اطلاع‌رسانی)
* سازمان پدافند غیرعامل نیز با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که از قبل در جریان این آسیب‌پذیری بوده و موضوع را به متولیان وقت در وزارت نفت گزارش داده است. (کارکرد: اطلاع‌رسانی)
* از قضا رییس صنف جایگاهداران نیز همچون دیگر دستگاه‌های مسوول اعلام کرد: در ۲ سال گذشته هشدارهای لازم به مسوولان و احتمال بروز بحران را داده بودیم. (کارکرد: اطلاع‌رسانی)
* وزیر نفت هم اعلام کرد: دشمن قصد داشت با یک حمله سایبری به مردم ایران آسیب بزند ولی با همراهی و صبوری مردم، تیرشان به سنگ خورد. (کارکرد:…)
اگرچه مقامات و مسوولان دیگری نیز به اظهار نظر در خصوص حمله مذکور پرداختند که عمدتا از جنس موارد مذکور (یعنی اطلاع‌رسانی و پند دادن) است. با این توضیح که مقوله امنیت سایبری در دنیا امری مطلق نیست و با وجود هزینه‌هایی به مراتب سنگین، برای مثال کشور آمریکا نیز از وقوع این حملات در امان نیست و نخواهد بود، لیکن از این مهم نیز نباید به راحتی گذشت که عدم مصونیت صددرصدی در امنیت سایبری، نباید بهانه و دستاویزی برای اهمال و نادیده‌گرفتن کم‌کاری‌ها و پاسکاری‌ها در این بخش شود.
لذا ما همچنان با پرسش‌هایی در حوزه امنیت سایبری کشور مواجه هستیم که بی‌پاسخ مانده‌اند. مثل اینکه پس دقیقا نقش و کارکرد نهادهای متولی امنیت سایبری چیست؟ اگر قرار است کارکرد این نهادها به پند و اندرز منتهی شود و هیچ توان و قابلیت اجرایی نداشته باشند، پس اصولا فلسفه وجودی این همه نهادِ موازی چیست؟ و اگر نباشند مثلا چه می‌شود؟ مگر نه اینکه گفته می‌شود هر نهادی خود مسوول است؟
به هر تقدیر، حواشی این حمله نیز امروز و فردا فروکش می‌کند، تا حادثه بعدی و اظهارات مشابه بعدی. خلاصه آنکه، ظاهرا چندین برابر افراد مسوول، ما افراد و نهادهای غیرمسوول داریم
