خوبی ما این است که برای یک سوال، چند پاسخ در خور تعمق داریم. پاسخ‌هایی که همه وقت و همه جا می‌توانیم روی میز بگذاریم؛ یعنی مشمول مرور زمان نمی‌شود. مثلا شما بیایید بپرسید چرا چرخ این ماشین زود به زود پنچر می‌شود؟خیابان‌ها استفاده نمی‌کند لذا در فراز و نشیبیم و رانندگی روی ترک‌ها و چاله‌ها باعث پنچر شدن چرخ می‌شود. می‌توان گفت چون نهادهای مربوطه پیگیر اصالت اجناس در بازار نیستند و جنس تقلبی زیاد شده لذا لاستیک از نوع تقلبی پنچر می‌شود. می‌توان گفت شهرداری در تمیز کردن شهر دقت ندارد و در خیابان خرده شیشه و غیره ریخته می‌شود لذا ماشین پنچر می‌شود. می‌شود پاسخ‌های تخصصی دیگری هم داد که به خاطر ضیق وقت از نوشتن آن معذورم.
با این همه پاسخ، باز هم چرخ‌ها پنچر می‌شوند. چون اساسا پاسخ دادن، یک راهکار اجرایی نیست. ولی ما فکر می‌کنیم هست و هی دنبال سوال جوابیم. اصرار داریم در پاسخ‌ها تنوع داشته باشیم بلکه یکی از پاسخ‌ها کارساز شود.حالا شما دایم بپرسید چرا اینترنت کند است؟ می‌دانید چقدر پاسخ برای این سوال وجود دارد؛ کشتی لنگر انداخته، کوسه گاز گرفته، تجهیزات در حال به روزرسانی است، در ایام خاصی از سال هستیم، گرانی است، کم‌فروشی است، اجلاس است، کاربر زیاد است، کاربر کم است، فتنه است، تجهیزات دسترسی شرکت‌ها دچار اختلال است، حتی می‌توان گفت هوا بد است.
باور نمی‌کنید؟ جدیدترین پاسخ این بوده که کاربر زیاد است. حتی پهنای باند هم عریض شده اما آنقدر زیادیم که بس‌مان نیست.
لذا من به بهانه همین یادداشت عاجزانه از کاربران محترم درخواست می‌کنم کم شوند. اگر نمی‌توانیم کم شویم چون همه با هم هستیم، راهکار پیشنهادیم را ارایه می‌کنم و آن شیفتی کردن زمان استفاده از اینترنت است.
البته نسل امروز، مانند ما با شیفتی درس خواندن و کار کردن آشنا نیستند و فکر می‌کنند شیفتی شدن بی کلاسی است. اما عزیزان، شیفتی شدن نه سخت است و نه بی کلاسی است بلکه نشانه یک مدیریت خوب است. من حتی یک دوره به صورت شیفتی پای تلویزیون درس خواندم و آن دوره دفاع مقدس بود. بیایید به صورت جهادی و خودجوش، استفاده از اینترنت را شیفتی کنیم تا بتوانیم از پهنای باندی که در اختیارمان قرار دادند استفاده کنیم. فقط ما را در شیفت عصر بگذارید.
