وقتی به دوستی گفتم می خواهم مطلبی درباره رابطه شخصیت افراد و اینباکس ایمیل آنها بنویسم، سریع گفت: «سه ایمیل در اینباکس ام دارم، به نظرت چه جور شخصیتی دارم؟» جواب دادم: «یعنی بدترین نوع شخصیت». البته منظورم از «بدترین» این بود که «داشتن توانایی تو در مدیریت زندگی دیجیتال آرزوی من است؛ خیلی به تو حسودی ام می شود.» در آن زمان اینباکس من ۵۷ ایمیل نخوانده شده به علاوه هزارها پیام اضافی داشت که هیچ وقت زحمت پاک کردن یا مدیریت شان را به خودم نداده بودم.در واقع اگر بخواهم با شما صادق باشم، باید بگویم ۵۷ عدد ایمیل اینباکس هم برای من یک رکورد جدید بود چه تا پیش از این دست کم یک هفته وقت صرف کرده بودم که نزدیک به هزار ایمیل بی مصرف را از اینباکسم پاک کنم.
هدف من از شروع این پروژه تحقیقاتی این بود که بفهمم آیا نگرانی درباره اینباکس چیز مهمی است یا خیر؛ به دیگر سخن می خواستم بدانم کسی که به اینباکس خود اهمیت نمی دهد از نظر عاطفی یا شناختی دچار به هم ریختگی و آسیب است؟
به همینه ترتیب در پی آن بودم که آیا قهرمانان اینباکس مانند دوستم در مقایسه با افراد دیگر موفق تر هستند یا خیر. البته ناممکن است که با نگاه کردن به این صندوق الکترونیکی بتوان درباره بهره ور بودن یا داشتن بیماری روانی افراد نظر قطعی صادر کرد.
استراتژی مدیریت ایمیل شما به حرفه و استانداردهای دفتری که در آن مشغول هستید بستگی دارد اما طی گفتگوهایی که با متخصصان روان شناسی و فناوری داشتم، متوجه شدم همبستگی هایی میان عادات ایمیلی افراد و شخصیت هایشان وجود دارد.
پاک کننده
این دسته افراد به محض دیدن ایمیل در اینباکس خود عمل مناسب را انجام می دهند، یعنی ایمیل را سریع می خوانندو در صورتی که نیاز باشد به آن پاسخ می دهند؛ در غیر اینصورنت آن را پاک کرده یا در جایی به صورت آرشیو نگه می دارند. تعداد ایمیل های خوانده نشده این افراد تقریبا همیشه صفر است.
لری راسن (Larry Rosen)، محقق روانشناسی و نویسنده کتاب «iDisorder» معتقد است در این دسته قرار می گیرد. به گفته او، دور بودن از اینباکس عصبی اش می کند؛ وی گمان می کند این امر به دلیل تغییرات ساختاری در مغز او اتفاق می افتد.
مغز یک فرد پاک کننده طوری برنامه ریزی شده که با مواجهه با دسته ای از پیام های خوانده نشده واکنشی منفی از خود نشان می دهد. راسن می گوید: «صندوق ایمیل پر از نامه موجب ترشح نوعی ناقل عصبی به نام کورتیزول در مغز می شود که افراد را مضطرب خواهد کرد. تمیز نگه داشتن اینباکس حداقل به طور موقتی این اضطراب را از بین می برد.»
سرانجام راسن پیشنهاد می کند مدیریت ایمیل به تمایل افراد در کنترل امور بستگی دارد. افراد پاک کننده برخلاف دیگران در مواجهه با یک خانه، محل کار یا اینباکس شلوغ عصبانی می شوند و مدیریت مداوم بر اینباکس، به آنها آرامش می دهد.
ذخیره کننده
این دسته افراد هم تعداد ایمیل کمی در اینباکس خود دارند اما به ندرت پیام ها را پس از خواندن حذف می کنند. به گفته پالما راتلج (Pamela Rutledge)، مدیر یک مرکز تحقیقات روانشناسی، تبیین هایی برای این نوع شخصیت وجود دارند، یک تبیین اینکه آنها افرادی کمالگرا هستند و فکر می کنند ممکن است دوباره به ایمیل های خوانده شده نیاز پیدا کنند. او در ادامه می افزاید پاک کردن ایمیل ها از سوی این افراد حس ریسک زیادی به آنها می دهد.
بی توجه
ران فریدمن (Ron Friedman) نویسنده کتاب «بهترین جای کار کردن»، نگه داشتن هزاران ایمیل خوانده نشده در اینباکس لزوما یک رفتار و عادت مخرب نیست اما تبیینی هم برای افرادی ارایه می کند که توجهی به تعداد ایمیل در اینباکس خودندارند.
یک ایمیل پر از نامه از یک سو بیانگر این است که یا مشغله زیاد دارید یا به دنیای اینترنت و دیجیتال اهمیتی نمی دهید. از طرف دیگر، احتمال این وجود دارد که فرد بی توجه پیش خود فکر کند با مدیریت ایمیل هیچ پیشرفتی در زندگی اش صورت نمی گیرد؛ که البته این مورد آخر نشانه ای از هوش قلمداد می شود.
برخی از افراد بی توجه نسبت به ایمیل در واقع ممکن است سازمان یافته تر و مولدتر از هر کس دیگر باشند. فریدمن می گوید با این همه، اولویت دیگر افراد در زندگی اجتماعی انسان ها را نیز بیان می کند.با این اوصاف شما جزو کدام دسته از این شخصیت ها قرار دارید؟ آیا به نظر شما می توان معیار بهتری برای بررسی شخصیت افراد از روی رفتار آنلاین آنها به دست آورد؟
