خوشبختانه آقای روحانی در جریان مناظره های انتخاباتی به این معضل بزرگ اشاره صریحی داشت و وضعیت اینترنت وپهنای باند آن را در شان ملت ایران ندانست .قضیه اینترنت ایران، قضیه‌ای جدید و نوی نیست. از زمانی دور این مشکلات بوده و مسئولان امر موضوع را به اصطلاح به یکدیگر پاس داده‌اند و تنها ضرر دیده‌گان کاربران و بخش خصوصی بوده است. هر روز که فاصله‌ها با سرعت اینترنت در دنیا زیاد شود در واقع باعث هدر رفتن سرمایه انسانی خواهد شد.
برای همین داشتن اینترنت پرسرعت واقعی به آرزویی دست نیافتنی برای کاربران اینترنت کشور تبدیل شده است.آرزویی که با روی کار آمدن دولت روحانی و زمزمه های رفع فیلتر شبکه های اجتماعی و افزایش پهنای باند و سرعت اینترنت می رفت رنگ و بوی واقعی تری به خود بگیرد اما این اتفاقات تا امروز رخ نداده اند.در سال ۹۲ تصدیگری وزارت فناوری اطلاعات دستخوش تغییراتی شد که در دولت جدید این کرسی به دکتر واعظی رسید.دولت تدبیر و امید از شروع کار خود وعده های زیادی را به کاربران اینترنت داد.شاید سخنان پیش از انتخابات روحانی در خصوص اینترنت با وضعیت فعلی فراموش نشدنی باشد؛ سخنانی که در آن‌ها اشاره شد که پهنای باند کنونی اینترنت در شان ملت ایران نیست.سانسور اینترنت ناکارآمد است.
هنوز از یادها نرفته است که محمود واعظی وزیر ارتباطات دولت یازدهم، در روز رای اعتماد در مجلس و پیش از ان مهمترین برنامه خود را افزایش سرعت اینترنت و تلاش برای گسترش دسترسی خانوار ایرانی به اینترنت پرسرعت عنوان کرد.اما بعد از وزیر شدن واعظی هم در سرعت اینترنت گشایشی حاصل نشد و سرانجام اواخر شهریور ماه بود که وی اعلام کرد : با برنامه ریزی های صورت گرفته و با تلاش های دردست انجام امیدواریم طی ۱۸ ماه آینده فعالیت های خوبی در زمینه اینترنت عملیاتی شود.۱۸ ماهی که تقریبا ۶ ماه آن سپری شده اما هنوز اقدام عملی در این خصوص از وزارت ارتباطات دیده نشده است.وزیر ارتباطات همچنین بارها به افزایش ۳۰ درصدی پهنای باند کشور طی ماه‌های اخیر اشاره کرده است؛ این موضع اگرچه در ابتدا این ذهنیت را ایجاد می‌کرد که ظرفیت اضافه شده موجب بهبود شرایط کاربران شود اما درنهایت این اتفاق نیفتاده و گلایه‌ها نسبت به سرعت و کیفیت اینترنت همچنان پا بر جاست.
البته تعدد مقررات و متولیان حوزه اینترنت کاربران را با مشکلات زیادی از جمله سرعت و کیفیت پایین مواجه کرده است و نبود قانون در حوزه اینترنت کشور موجب شده بخشهای مختلف حاکمیتی به وضع یکسری مقررات در این زمینه بپردازند.
موضوع دیگری که شخص ریس جمهور بارها در رسانه های داخلی و خارجی به آن اشاره کرد موضوع دسترسی آزاد به اطلاعات بوده است .مطلبی که در این چند ساله شل کن سفت کن هایی در پی داشته است.در خصوص دسترسی کاربران ایرانی به شبکه های اجتماعی هنوز قانون واحدی وجود ندارد. مقامات دستگاه قانونگذاری می گویند عضویت در فیسبوک جرم نیست. مهدی دواتگر، رئیس کمیته ی مطالبات ملی مجلس گفته است: “درباره فیس بوک هیچ قانونی نداریم و در هیچ جای قانون هم نیامده که عضویت در فیس بوک جرم است. با این حال همه ی گزارش ها حاکی است که از سال ۱۳۸۸ فیس بوک در ایران به طور سیستماتیک فیلترشده است که این فیلترینگ همچنان ادامه دارد. البته موضوع از کار افتادن نرم افزارهای ارتباطی در این چند ماه های اخیر بحث برانگیز بوده است.
جنتی وزیر ارشاد ایران در خصوص فیلترینگ شبکه های اجتماعی گفت : باید شرایط استفاده از شبکه‌های اجتماعی فراهم شود. به نظر من می‌بایست شرایط استفاده آزادانه از سرویس‌ها و شبکه‌های اجتماعی هر چه زودتر فراهم شود، چرا که چنین امکاناتی امروزه توسط صدها میلیون کاربر در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد و به همین دلیل نیز ضروری است ما هم بتوانیم با استفاده از این سرویس‌ها ارتباط خود را به دنیا افزایش داده و همچنین ارتباطات لازم را برقرار کنیم.در سوی دیگر ، عده ای از مسئولین هم از شبکه های اجتماعی بعنوان تهدید یاد میکنند این در حالیست که اعضای دولت یازدهم بارها در هفته های اخیر در مورد عضویت و مبادلات اطلاعاتی خود بر روی اینترنت و فیس بوک سخن گفته اند.
اگر بحث دولت الکترونیک و شهروند الکترونیک در میان است اول باید زیرساخت اصلی آن یعنی دسترسی عموم مردم به اینترنت پرسرعت واقعی و به آسانی و با مناسب ترین قیمت ایجاد شود.در حالی که اکثر کشورهای جهان در حال افزایش ظرفیت و سرعت اینترنت خود در حد ترا بیت هستند، شرایط کنونی جامعه ما، عصر یخبندان اینترنت را تداعی می‌کند.
موضوع دیگر این است که اینترنت در کشور ما به کالایی انحصاری در دست شرکت زیرساخت تبدیل شده و داشتن اینترنتی که کمتر قطعی دارد،کالای لوکس قلمداد می‌شود! این وضعیت تا کی می‌تواند ادامه پیدا کند؟ چرا ما باید برای اینترنتی با سرعتی ده‌ها برابر کمتر از کشورهای همسایه خود و با قطعی‌هایی صدها برابر بیشتر، هزینه ده‌ها برابری پرداخت کنیم؟ چگونه است که شرکت زیرساخت برای خرید یک مگابیت پهنای باند، با تمام هزینه‌های آن، ۱۵ دلار می‌پردازد، اما همین اینترنت را با فیلترینگ افسارگسیخته و قطعی‌های بسیار با قیمت‌های ۲۵۰ یا ۳۰۰ هزار تومانی به شرکت‌های اینترنتی می‌فروشد؟
با توجه به صحبت های روحانی در اولین مصاحبه مطبوعاتی خود که به شور و غوغایی که جوانان در فضای مجازی پدید آورده بودند اشاره کردند حال امروز نوبت دولت تدبیر و امید است که پاسخی درخور آن شور و غوغا بدهید. بهبود اینترنت نه‌تنها تهدیدی برای امنیت کشور نیست، بلکه فرصتی برای آشتی کاربران میلیونی آن و زمینه‌سازی برای توسعه اقتصادی کشور است
