با گسترش اینترنت، فضای وب نیز در ایران در حال توسعه است.اما به نظر می‌رسد وب فارسی در معرض آفتی تند و بیمارگونه است، آفتی که به سرعت همه‌گیر می‌شود و واقعیت فضای وب را می‌پوشاند، و به همین دلیل توجه به آن و تلاش برای رفع این معضل، کاملا ضروری است.
چندی پیش مقاله‌ای از مهدی رودکی، متخصص سئو و مدیرعامل شرکت رهنمون در ایتنا منتشر شد که حاوی نکات روشنگر و مهمی در خصوص این بود، و همانطور که می‌شد از قبل حدس زد، بدلیل فقدان توجه کافی به این آفت در فضای وب فارسی، از مقاله موردنظر استقبال خوبی شد، و البته موضوع بحث و گفت‌وگوی صاحبنظران نیز قرار گرفت.
بدلیل اهمیت مسئله و نیاز به ارائه توضیحات بیشتر، ایتنا در گفت‌وگویی مستقیم با وی، ابعاد بیشتری از موضوع را مورد بررسی قرار داده است.
البته ایتنا در آینده نیز به این معضل خواهد پرداخت.
• جناب رودکی بگذارید بحث را از اینجا شروع کنیم: آیا در همه جای دنیا اینقدر تلاش برای بالا بردن غیرواقعی آمار بییندگان سایت وجود دارد؟ یا این کار در ایران است که زیاد مورد توجه قرار می‌گیرد؟
نرم‌افزارهای مختلف الکسارنک بوستر را ایرانیان طراحی نکرده‌اند، بنابراین در جاهای دیگر دنیا نیز بالابردن الکسارنک رایج است؛ اما تفاوت مشخصی بین ایران و خارج از ایران وجود دارد: در ایران، درصد سایت‌هایی که بر بالا بردن یک‌شبه الکسارنک و یا بالابردن غیرواقعی آن تمرکز دارند بسیار بیشتر است.
به عبارت دیگر در اینجا، اغلب سایت‌ها برای بهبود الکسارنک خود، قبل از آنکه راهکارهای اصولی و قانونی و اخلاقی را مدنظر قرار دهند، سراغ راهکارهای دیگر می‌روند.
• اساسا چه راه‌های متداول برای افزایش کاذب آمار بینندگان سایت وجود دارد؟
تمرکز بر کاربران کمترآشنا به فضای وب و قربانی کردن آنان، عمده‌ترین استراتژی است. برای این منظور راهکارهای مختلفی به کار می‌رود. راهکارهایی مانند دزدی خبر و مقاله از سایت‌های تولیدکننده محتوا بدون ذکر منبع، گشودن پنجره‌های متعدد به صورت پاپ‌آپ و بدون اطلاع کاربر، قراردادن متن اصلی صفحه بسیار پایین‌تر از پست‌های تبلیغاتی و یا بنرها، تلاش برای کسب رتبه در گوگل با عبارت‌های بی‌ربط با موضوع سایت، اجاره سرور برای تولید ترافیک غیرواقعی، پاس دادن کاربران به یکدیگر در بین شبکه‌ای از سایت‌های متقلب و هماهنگ، ارسال ایمیل‌های اسپم و ده‌ها روش دیگر.
• اذعان می‌کنید که این ترفندها که در حال رواج در وب فارسی است در واقع نوعی تقلب است. به نظر شما مدیران سایت‌هایی که به این روش‌ها متوسل می‌شوند بدنبال چه هستند؟
اغلب ترفندهای رایج در ایران، تقلب است. هدف اصلی، کسب درآمد است. هر چه الکسارنک سایتی به “یک” نزدیک‌تر باشد، هزینه تبلیغات در آن بیشتر است.
• این تقلب چه آثار منفی در فضای وب و اینترنت در پی دارد؟ و به چه چیزهایی لطمه می‌زند؟
در همه این راهکارها، وقت کاربر تلف می‌شود و فاکتور اعتماد به سایت‌ها را در نزد آنان کاهش می‌دهد. اتلاف هزینه و سوءاستفاده از مدیران سرمایه‌گذار و صاحبان کسب و کارهایی که تمایل به تبلیغات دارند، ضرر بزرگ دیگر است. نتیجه این کار، عدم ورود سرمایه‌های بیشتر به حوزه وب است و در نهایت همه سایت‌ها متضرر می‌شوند.
توسعه دهندگان خلاق وب و صاحبان ایده‌ها نیز قربانی این ترفندها می‌شوند وسایت‌هایشان به دلیل نداشتن الکسارنکی که چشم‌ها را کور کند، فرصت جذب سرمایه و مخاطب را از دست می‌دهند.
• اما به نظر می‌رسد که مدتی است این روش‌ها در حال گسترش است، در حالی که همه به نادرست بودن آن اذعان دارند. چرا؟
ما ایرانی‌ها عمدتا موج‌سواریم و نتیجه‌گرا. زمانی که برای کسب اطلاعات دقیق و موثق وقت نمی‌گذاریم، وقتی با اصول و قواعد کار در اینترنت و یا استفاده از اینترنت آشنا نیستیم، یعنی اجازه می‌دهیم دیگران از ما سوءاستفاده کنند. دیگرانی که لزوما از ما بیشتر نمی‌دانند.
مدرک‌گرایی ما را ببینید؛ همه درگیرش هستیم. توجه به عدد “الکسارنک” هم، از جنس این رفتار ماست.
همه افرادی که به نادرست بودن الکسارنک اذعان دارند، درست می‌گویند اما هرگز قدمی برای توجه به معیارهای بهتر و کاراتر برنمی‌دارند چون سود آنها در همان بازی با الکسارنک است. هرگاه معیارهای موثرتر در اندازه‌گیری بازده تبلیغات، رواج یابند، ارزش تبلیغات در اغلب سایت‌های داخلی کاهش می‌یابد.
آن روی سکه بسیاری از سایت‌ها اگر رو شود، مدیران بسیاری گوشه‌نشین خواهند شد!
• اگر قصد برطرف کردن این آفت را داشته باشیم، به نظر شما از کجا باید آغاز کرد؟
سایت‌های خبری رسمی و نیمه‌رسمی و شبکه‌های تبلیغات آنلاین، عاملان اصلی رواج الکسارنک غیرواقعی هستند. به شما قول می‌دهم اگر شرایطی پیش بیاید که تنها یک شب اجرای راهکارهای تقلب برای همه ممکن نباشد، چندین سایتِ زیر دویست ایران، به سرعت به بالای هزار پرت می‌شوند.
سایت‌های بزرگ نباید تنها به کسب درآمد فکر کنند، لازم است آنها هم سهمی در توسعه وب فارسی داشته باشند و یا اینکه حداقل انتظاری که از آنان داریم این است، فضا را برای کسب و کارهای نوپا و کوچک‌تر و مدیران سرمایه‌گذار، مسموم نکنند.
