چقدر با مفهوم استخراج رمزارز ها و بیت کوین آشنا هستید، آیا می‌دانید دلیل اهمیت این موضوع چیست؟ فرایند استخراج رمزارزها چگونه انجام می‌شود و برای انجام آن به چه تجهیزاتی نیاز دارید؟ آیا می‌دانید چگونه می‌توان از این روش کسب درآمد کرد؟ آیا می‌دانید مشکلاتی که استفاده‌کنندگان رمزارزها با آن مواجه هستند چه مشکلاتی هستند و چگونه باید با آن‌ها مقابله کنند. در این مطلب قصد داریم به تمام این سؤال‌ها پاسخ دهیم و هر آنچه را که باید در رابطه با رمزار های مختلف و استخراج آن‌ها بدانید، مطرح کنیم.وقتی صحبت از استخراج می‌شود، معانی متعددی در ذهن‌تان تداعی می‌شود؛ مثلاً ممکن است با شنیدن این جمله یاد استخراج طلا و زغال‌سنگ از زمین بیفتید.
در حقیقت استخراج رمزارز یا ارز دیجیتالی یا کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) یک فرایند کاملاً دیجیتالی است که به‌سادگی امکان مشارکت صادقانه بین افراد غریبه را فراهم می‌کند. اگرچه استخراج گاهی اوقات ارزش اقتصادی به شکل پاداش را ایجاد می‌کند، اما در اصل برای یک هدف بزرگ‌تر و آن هم حفظ امنیت و کارآمدی یک سیستم غیرمتمرکز به کار گرفته می‌شود. اگر چنین تعاریف پیچیده‌ای شما را گیج کرده است، اصلاً نگران نباشید؛ زیرا در بخش‌های مختلف ادامه مقاله توضیح می‌دهیم که استخراج رمزارز چیست و چرا اهمیت دارد. همچنین در مورد موضوعات جزئی‌تر مثل منفعت‌بخشی این فعالیت اقتصادی و تأثیر آن بر روی محیط‌زیست نیز صحبت خواهیم کرد.
با وجود اینکه محور اصلی این مقاله در مورد استخراج رمزارز بیت کوین است؛ اما استخراج سایر رمزارزها نیز اصول و پایه و اساس مشابهی دارد؛ البته برخی از رمزارزها مانند کاردانانو با روش‌های متفاوتی استخراج می‌شوند. به دلیل اینکه این مقاله با تمرکز بر دلیل اهمیت استخراج به رشته تحریر در آمده است، ابتدا در مورد همین موضوع بحث می‌کنیم.
دلیل اهمیت استخراج رمزارز
اولین و مهم‌ترین کاربرد استخراج رمزارز استخراج بیت کوین است. این رمزارز در سال ۲۰۰۹ توسط فردی با نام مستعار (Satoshi Nakamoto) معرفی شد؛ البته رمزارز حتی در سال ۲۰۰۹ فناوری جدیدی نبود و تنها تفاوت بیت کوین با سایر رمزارزها این است که نخستین رمزارز غیرمتمرکز واقعی محسوب می‌شود.
همان‌طور که گفتیم قبل از بیت کوین همه رمزارزها به‌نوعی روی یک قدرت مرکزی متمرکز بودند و چنین رویکردی برای رمزارزها رویکرد خوبی نیست؛ یکی از مهم‌ترین دلایل این موضوع این است شما باید به صادرکننده و تمام افرادی که در رأس سلسله‌مراتب قرار دارند، اعتماد کنید. جالب است بدانید رمزارزها حتی به سرویس پرداخت معتبری مانند پی پال نیز نمی‌توانند تکیه کنند؛ زیرا این سرویس پرداختی بر وجوهی به آن می‌سپارید، تسلط کامل دارد و حتی می‌تواند در هر زمانی آن‌ها را مسدود و غیرقابل‌دسترس کند.
بیت کوین این سلسله‌مراتب را از بین برده و برای استفاده از آن نیازی به کسب مجوز از یک بانک مرکزی یا واسطه دیگری نداریم و حتی لازم نیست چیزی را امضا کنیم. تنها چیزی که برای دسترسی به بیت کوین و استفاده از آن نیاز دارید، یک اتصال اینترنت است. در ضمن زمانی که بیت کوین را به دست آوردید، هیچ فرد یا سازمانی نمی‌تواند آن را مسدود کند.
بیت کوین توانسته با استفاده از الگوریتم «اثبات کار» (Proof of Work) غیرمتمرکز و امن شود. به بیان بسیار ساده استخراج بیت کوین، کاربرد این الگوریتم در دنیای واقعی است.
به بیان ساده بیت کوین از سیستمی استفاده می‌کند که هر فرد به‌واسطه آن می‌تواند تراکنش‌های جدیدی را مطرح کند و این تراکنش‌ها تنها زمانی معتبر تلقی می‌شوند که سایر افراد حاضر در این سیستم، در مورد قانونی بودن آن‌ها به توافق نظر برسند. در ضمن چنین سیستمی اطمینان می‌دهد که تراکنش‌های قبلی نمی‌توانند تغییر داده شوند یا توسط فردی با اهداف مخرب مورد تجدیدنظر قرار گیرند. به معنای ساده این سیستم، تغییرناپذیری بیت کوین را تضمین می‌کند.
ممکن است رسیدن به چنین توافق نظری در ابتدا کار ساده‌ای به نظر برسد؛ اما اصلاً این‌چنین نیست و کار بسیار دشواری است؛ مخصوصاً وقتی پای پول به میان می‌آید و می‌خواهید هیچ خطری پولتان را تهدید نکند. در حقیقت شما چطور می‌توانید به غریبه‌ها اعتماد کنید و مطمئن شوید که آن‌ها پولی را که از شما دریافت می‌کنند به فرد قابل‌اعتمادی می‌دهند؟
ساتوشی ناکاموتو معتقد است که تنها راه کسب اعتماد بین افراد و ایجاد توافق نظر در بین آن‌ها، به خدمت گرفتن افرادی در این شبکه و پرداخت پاداش به آن‌ها در ازای انجام این فعالیت است. چنین سیستمی درواقع همان رویکرد اثبات کار است. به‌عبارت‌دیگر اثبات کار یک واحد پردازش مرکزی و یک رأی است.
در ادامه این مقاله بیشتر در مورد تأثیر متقابل بین کار و پاداش در این سیستم صحبت خواهیم کرد؛ اما اکنون فقط به این موضوع اشاره می‌کنیم که افراد فعال در شبکه بیت کوین که به‌نوعی می‌توان آن‌ها را سهامداران نامید، انگیزه بسیار بالایی برای کسب بیشترین میزان پول را دارند؛ بنابراین بسیار بعید است اهداف مخربی در سر داشته باشند.
با استخراج رمزارز می‌توان به چه چیزی دست یافت؟
قبل از پاسخ دادن به این سؤال ابتدا باید افراد حاضر در شبکه رمزارز را دسته‌بندی کنید. چنین افرادی را می‌توان به‌صورت کلی به سه دسته مختلف تقسیم کرد که شامل موارد زیر می‌شود:
- کاربران (users): یوزرها در حقیقت کاربران نهایی شبکه هستند (افرادی مثل من و شما) که پول را در سیستم ارسال یا دریافت می‌کنند. کاربران نهایی تراکنش‌های خود را در کیف پول رمزارز یا کریپتووالت (crypto wallet) آغاز می‌کنند که در واقع یک کیف پول مجازی و نرم‌افزاری محسوب می‌شود که به نوبه خود جزئیات مرتبط مانند میزان پول و آدرس مقصد را برای سایر افراد حاضر در شبکه نمایش می‌دهد.
- گره یا نود (Node): نودها کاربران داوطلبی هستند که یک نسخه کپی از بلاکچین بیت کوین را در کامپیوتر خود نگهداری می‌کنند. در ضمن این افراد وظیفه تصدیق تراکنش‌های ایجادشده و نمایش‌داده‌شده توسط سایر کاربران را نیز بر عهده دارند. درنهایت نودها فهرست جامعی از وظایفی را ایجاد می‌کنند که هر یک از آن‌ها مختص شبکه‌های مختلف است و تراکنش های ورودی باید بر اساس آن‌ها انجام شود.
- گره‌های استخراج یا نودهای ماینینگ (Mining nodes): نودهای ماینینگ نودهایی هستند که برای تأیید معاملات فوق‌الذکر داوطلب می‌شوند. داوطلب شدن برای این کار هیچ خطر یا هزینه‌ای ندارد. استخراج‌کنندگان یا همان ماینرها می‌توانند قدرت محاسباتی را برای فرایند تأیید به‌کارگیرند و تا زمانی که این کار را انجام می‌دهند، درازای انجام آن، پاداشی تحت عنوان توکن یا کمیسیون تراکنش را یا هر دو را دریافت می‌کنند.
شاید اکنون فهمیده باشید که ارتباط متقابلی بین این سه گروه از افراد وجود دارد. نودها تراکنش‌های غیرقانونی را از کاربران نمی‌پذیرند و در مقابل ماینرها هم باید برای دریافت پاداش از قوانین شبکه تبعیت کنند.
قدرت محاسباتی زیاد نه نامحدود است و نه ارزان؛ بنابراین استخراج‌کنندگان یا ماینرها باید با تصمیم درستی که می‌گیرند، از این قدرت محاسباتی به شکل عاقلانه استفاده کنند؛ البته این موضوع باعث ایجاد توافق‌نظر غیرمتمرکز و ماهیت خودتنظیمی می‌شود.
البته لازم به ذکر است درصورتی‌که می‌خواهید تنها از رمزارز استفاده کنید و هدف دیگری ندارید، لازم نیست با اصول و مبانی استخراج آن آشنا باشید؛ همان‌طور که لازم نیست برای استفاده از پول با فرآیندهای بانکداری آشنا باشید!
بسیاری از پلتفرم‌های تبادل رمزارزهای دیجیتالی و کیف پول‌های آن‌ها دارای رابط کاربری ساده‌ای هستند. بیت کوین و اکثر رمز ارزها برای کنترل تمام تراکنش‌ها از آغاز پیدایش شبکه تاکنون، از یک دفتر کل استفاده می‌کنند. این دفتر کل معمولاً بلاکچین (blockchain) نامیده می‌شود. این کلمه که به معنای زنجیره‌ای از بلاک‌ها یا زنجیره بلوکی است، می‌تواند سرنخ بزرگی در مورد نحوه استخراج رمزارزها در اختیار شما قرار دهد.
در مورد بیت کوین باید بگوییم تراکنش‌های جدید و تراکنش‌های تأییدنشده هر ۱۰ دقیقه یک‌بار در یک بلاک جمع‌آوری می‌شوند. در ضمن هر بلاک دارای یک برچسب زمانی و مرجع به بلاک ایجادشده قبل از خود است. این موضوع به معنای این است که بلاک‌ها به یکدیگر متصل هستند و اتصال بین این بلاک‌ها به سال ۲۰۰۹، زمانی که خود آن‌ها و زنجیره بین آن‌ها آغاز شده است، نیز می‌رسد. به بیان دیگر زنجیره‌ای بین بلاک‌ها وجود دارد.
حال ممکن است از خودتان بپرسید بلاک چین چه ارتباطی می‌تواند با استخراج رمز ارز یا به‌اصطلاح ماین کردن آن داشته باشد. در یک جمله می‌توان گفت ماینرها باید این بلوک‌ها را ایجاد کنند. اگرچه چنین کاری در ظاهر ساده به نظر می‌رسد؛ اما کار بسیار دشواری است.
نحوه استخراج رمزارز: چرخه تراکنش یک رمزارز
مدت کوتاهی پس‌ازاینکه کاربر کیف پول یا والت تراکشی را نمایش می‌دهد، نود نزدیک به آن، تراکش موردنظر را برمی‌دارد و آن را در یک استخر حافظه (mempool) قرار می‌دهد. استخر حافظه درواقع فضای انتظار تراکنش‌های تاییدشده است که در هر لحظه به‌روزرسانی می‌شوند.
هرچند دقیقه یک‌بار نودها از سراسر جهان وارد استخر حافظه می‌شوند و گروهی از تراکنش‌ها را برمی‌دارند تا آن‌ها را در بلاک بعدی قرار دهند. حجم یک تراکنش معمول بیت کوین از یک کیلوبایت است؛ بنابراین ماینرها می‌توانند تعداد بسیار کمی از تراکنش‌های بیت کوین را در یک بلاک یک مگابایتی قرار دهند. به همین دلیل ماینرها تراکنش‌هایی را که دارای بالاترین میزان کمیسیون هستند در اولویت قرار می‌دهند تا بیشترین سود را به دست آورند.
زمانی که بلاکی تشکیل شد، ماینرها نمی‌توانند آن را در این زمان ارسال کنند و با سایر ماینرها مسابقه بدهند.چنین سیستمی سیستم ناعادلانه‌ای است و سرعت اتصال اینترنت یک ماینر، تنها پارامتر برتری او نسبت به سایر ماینرها است.
یک ماینر موفق باید علاوه بر برخورداری از اینترنت سریع، تجهیزاتی با قدرت محاسباتی بالا نیز در اختیار داشته باشد تا بتواند محاسبات ریاضی یا به‌عبارت‌دیگر تابع ریاضی مختص هر بلاک خاص را انجام دهد. اولین ماینری که موفق به ارائه راه‌حل تأییدشده شد، بلاکش توسط سایر نودها پذیرفته می‌شود. دلیل نام‌گذاری الگوریتم اثبات کار نیز همین موضوع است؛ ماینرها باید برای دریافت پاداش، کار خود را ثابت کنند.
اما این مسئله ریاضی افسانه‌ای چیست و چه راه‌حلی برای آن به‌عنوان راه‌حل درست و تأییدشده در نظر گرفته می‌شود
ماینرها برای حل این مسئله ریاضی باید یک الگوریتم کامپیوتری را اجرا کنند که داده‌های بلاک را به‌عنوان داده ورودی دریافت کند و یک داده خروجی ثابت ۲۵۶ بیتی تحویل دهد. داده خروجی معمولاً ارائه‌دهنده یک فرمت شانزده شماری است که اندازه هر یک از کاراکترهای آن ۲۵۶ بیت است.
به‌عنوان‌مثال عبارت (I Love Bitcoin) دارای یک تابع هش مطابقت داده شده است که دقیقاً ۲۵۶ بیت و دارای ۶۴ کاراکتر شازنده شماری است.
۰۲۴a8a19f6d71e090e93602b64d0fe0d83fd0e22841778e5d790e54d307b0104
ایجاد این تابع هش برای کامپیوتر واقعاً کار ساده است و حتی انسان هم می‌تواند چنین تابع را ایجاد کند؛ اما یافتن اولین ورودی از یک تابع هش برای هر سیستمی به غیر از یک سوپرکامپیوتر غیرممکن است.
اگر فرض کنیم انسان بتواند چنین تابع هشی را ایجاد کند. چه زمان کار سخت و چالش‌برانگیز می‌شود؟ رمزارزها برای افزایش دشواری یافتن تابع هش مناسب و درست که می توان آن را تابع هش برنده نامید، یک محدودیت قراردادی را برای ماینرها ایجاد کرده‌اند. ماینرهایی که قصد استخراج بیت کوین را دارند، باید یک تابع با ۱۹ صفر ایجاد کنند. به‌عنوان‌مثال تابع هش زیر از بلاک بیت کوین ۶۹۲۱۷۴ این تابع برنده محسوب می‌شود:
۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۱۰۰a4681fe264d4ac31e6a5fd0ce8b78a0f807a98289b
ایجاد چنین تابع هشی با اضافه کردن یک عدد تصادفی که نانس (nonce) نام دارد، در انتهای هر بلاک بیت کوین برای هر یک از محاسبات تابع هش امکان‌پذیر می‌شود. مقدار نانس برای بلوک بالا ۱, ۵۶۷, ۸۸۲, ۵۳۳ است. اگر داده‌های بلاک و مقدار نانس را در اختیار داشته باشید، برای اثبات کار خود می‌توانید محاسبه موردنظر را به‌صورت دستی و یا با استفاده از کد کامپیوتری انجام دهید.
ماینرهای سراسر جهان با استفاده از همین روش در هر ثانیه هزاران میلیارد محاسبه هش را انجام می‌دهند و این کار را تا جایی که هش واجد شرایط (دارای معیارهای خواسته‌شده) را پیدا کنند، ادامه می‌دهند. عملکرد سخت‌افزار طراحی‌شده برای ماینینگ با واحد تراهش در ثانیه سنجیده می‌شود. برای یافتن یک هش واجد شرایط باید از چند دستگاه ماینینگ در کنار هم استفاده کنید
چگونگی در فرایند ماینینگ از ایجاد تغییر در سابقه و دوباره نوشته شدن آن جلوگیری می‌شود؟
قبلاً در مورد نحوه متصل شدن هر یک از بلاک‌ها به بلاک بعدی خود برای ایجاد یک بلاک چین توضیح دادیم. اکنون باید بدانید هر اتکر (Attacker) بالقوه‌ای نه‌تنها باید هش بلاک بعدی را سریع تراز هر فرد دیگری محاسبه کند، بلکه باید هش بلاک قبلی را نیز سریع‌تر از سایر افراد محاسبه کند. حتی اگر زمانی هم زنجیر شکسته شد، شبکه راه‌حل مطرح‌شده را به‌صورت خودکار رد می‌کند.
ساتوشی ناکاموتو در مقاله رسمی خود در مورد بیت کوین در مورد ماندگاری تراکنش نیز توضیح داده است. به‌عبارت‌دیگر زمانی که تلاش واحد پردازشگر مرکزی (CPU) برای افزایش رضایت ثبات کار بیشتر شد، بلاک تنها زمانی می‌تواند تغییر کند که سی‌پی‌یو دوباره تلاش کند.
به دلیل اینکه تراکنش‌های قدیمی‌تر نسبت به تراکنش‌های جدید قابل‌اعتمادتر هستند، افرادی که بیت کوین را به‌عنوان پول می‌پذیرند، صبر می‌کنند محاسبات چند بلوک انجام شود و کمی از زمان پرداخت شما بگذرد. در بسیاری از والت های رمزارزها چنین فرآیندی تحت عنوان تأیید یا «confirmations» شناخته می‌شود.
در اسکرین شات بالا ساعت ۲ بعدازظهر نشان‌دهنده یکی از ۶ فرایند تأیید برای هر دو تراکنش است. تأیید شدن یک تراکنش بیت کوین برای ۶ مرتبه، یک استاندارد طلایی محسوب می‌شود. درصورتی‌که برای تراکشنی چنین اتفاقی رخ دهد، موفقیت آن تراکنش تضمین شده است. برای تراکنش‌های کم‌ارزش، سه بار تأیید هم قابل‌قبول است.
لازم به ذکر است هر ۱۰ دقیقه یک‌بار یا همین حدود بلاک‌های جدیدی در شبکه بیت کوین پیدا می‌شوند و درصورتی‌که این مدت‌زمان برای پیدا شدن بلاک‌های جدید کمتر یا بیشتر شود، شبکه به‌صورت خودکار میزان دشواری محاسبه هش‌ها را تنظیم می‌کند تا شبکه دوباره به روند عادی خود بازگردد.
ممکن است از خود بپرسید اگر ماینر نتواند تابع هش معتبر را به‌موقع پیدا نکند، چه اتفاقی رخ می‌دهد. پاسخ ساده است؛ هیچ چیزی نصیب آن‌ها نمی‌شود! به دلیل اینکه هر ۱۰ دقیقه یک‌بار یا همین حدود بلاک‌های شبکه تغییر می‌کنند و بلاک‌های جدید ایجاد می‌شود، چنانچه ماینرها نتوانند ظرف مدت‌زمان مشخص‌شده تابع هش برنده را پیدا کنند، تلاش برای یافتن تابع بعدی را باید از نو شروع کنند.
درصورتی‌که قدرت پردازشی مناسب و کافی در اختیار شبکه قرار دهید، بر اساس قوانین نانوشته سودبخشی، دیر یا زود تابع هش برنده را پیدا می‌کنید؛ به‌عنوان‌مثال ماینری که ۱ درصد هش‌ریت بیت کوین لازم را در شبکه توزیع کند، از ۱۰۰ درصد یک درصد شانس یافتن یک بلاک را دارد.
ماینرها چگونه تشویق می‌شوند؟
تا به اینجای مقاله در مورد نحوه انجام ماینینگ و اهمیت آن توضیح دادیم. حال می‌خواهیم به بررسی این موضوع بپردازیم که چگونه ماینرها به ازای کاری که انجام می‌دهند، پاداش دریافت می‌کنند. شبکه‌های رمزارز به دو روش به ماینرها پاداش اعطا می‌کنند. این دو روش با عناوین پاداش بلاک و کمیسیون تراکنش شناخته می‌شوند.
در مورد بیت کوین باید بگویم هر بلاک ۶.۲۵ بیت کوین ایجاد می‌کند که تنها به ماینر دارای تابع هشت برنده، اعطا می‌شود. در سال ۲۰۰۹ هر بلاک ۵۰ بیت کوین تولید می‌کرد و اکنون ۱۹ میلیون بیت کوین در شبکه درجریان است.
به دلیل اینکه در شبکه محدودیت وجود دارد و تنها می‌توان ۲۱ میلیون بیت کوین استخراج کرد، شبکه تا زمانی که استخراج بیت کوین به حداکثر میزان ممکن برسد، پاداش‌ها را به ماینرها می‌دهد؛ البته باید به یاد داشته باشید که پاداش بلاک‌های بیت کوین هر ۴ ساعت یک‌بار به نصف کاهش پیدا می‌کند. این موضوع به معنای این است که توکن ۲۱ میلیونیم تا سال ۲۱۴۰ وارد چرخه شبکه نمی‌شود.
نحوه اعطای پاداش بلاک برای هر رمزارزی متفاوت است؛ به‌عنوان‌مثال پاداش بلاک رمزارز اتریوم دارای پاداش بلاک ثابت ۲ ETH است و این رمزارز هیچ توکن قابل فروشی در اختیار ماینر قرار نمی‌دهد.
کنترل تراکنش‌ها دومین منبع درآمد برای ماینرها محسوب می‌شود. همان‌طور که قبلاً گفتیم جمع‌آوری تراکنش‌های دارای بیشترین میزان کمیسیون در استخر حافظه، اولویت ماینرها محسوب می‌شوند. این موضوع باعث ایجاد یک جنگ مناقصه‌ای بین ماینرها می‌شود و ماینرها پول بیشتر و بیشتری را می‌پردازند تا آن تراکنش را پرداخت کند.
اسکرین شات بالا مربوط به اطلاعات پاداش بلاک ۱۲۹۰۷۶۷۰ است. در این مثال کل درآمد کسب‌شده توسط ماینر ۲.۴۴۶۷ است. این عدد شامل پاداش بلاک ۲ ETH و کمیسیون تراکنش ۰.۴۴۶۷ ETH است. در ضمن این اعداد به شما نشان می‌دهد که بلوک دارای ۲۰۰ تراکنش و ۹۹.۹۴ درصد پر بوده است.
لازم به ذکر است که اتریم از اوت ۲۰۲۱ تصمیم گرفته در راستای ارتقای شبکه لندن تراکنش‌ها را از بین ببرد. این اقدام به‌منظور تورم‌زدایی شبکه انجام شد؛ زیرا منابع در اختیار این شبکه برای سال‌ها دارای یک رشد تدریجی بسیار کم بوده است.
با توجه به اینکه از بین بردن کمیسیون‌ها می‌تواند سود و زیان ماینر را تحت تأثیر قرار دهد، درصورتی‌که ماینرها با این اقدام به‌شدت مخالفت کنند، اصلاً تعجب‌برانگیز نیست. با این وجود این موضوع نشان می‌دهد که اگرچه ماینرها جریان درآمدی مشخصی دارند، اما این میزان درآمد از یک رمزارز با یک رمزارز دیگر تفاوت قابل‌توجهی دارد.
سودبخشی ماینینگ از نظر اقتصادی: روشن چندان آسان برای کسب درآمد
مطمئناً ماینرها زیاد دوست ندارند سایر افراد اطلاعات زیادی در مورد ماینینگ و رمزارزها بدانند؛ زیرا این روش می‌تواند منبع درآمد خوبی باشد و درصورتی‌که افراد زیادی وارد چرخه ماینینگ شوند، ممکن است درآمد آن‌ها کمتر شود؛ اما باید به یاد داشته باشید که تنها ورود به فرایند ماینینگ تضمین‌کننده کسب درآمد نیست.
از سوی دیگر تهیه تجهیزات موردنیاز برای ماینینگ هزینه زیادی دارد. در ابتدای راه‌اندازی شبکه بیت کوین شما می‌توانستید با استفاده از یک لپ‌تاپ یا کامپیوتر دسکتاپ معمولی، در مدت چند روز چند بیت کوین استخراج کنید، اما این روزها شاید حتی با استفاده از ده‌ها کامپیوتر بسیار قدرتمند که چندین روز هم کار کنند، باز هم نتوانید به بیت کوین دست پیدا کنید؛ زیرا همان‌طور که گفتیم یافتن بیت کوین محدودیت دارد و هرچقدر به پایان این محدودیت نزدیک‌تر می‌شویم، استخراج آن سخت‌تر می‌شود. به همین دلیل در سال‌های اخیر یافتن این رمزارز از لحاظ محاسباتی بسیار دشوار شده است.
البته در سال‌های اخیر سخت‌افزارها و مدارهای بهینه‌سازی شده برای محاسبات هش (که با عنوان مدارهای مجتمع با کاربرد خاص یا ASIC نیز شناخته می‌شوند) گسترش یافته‌اند که تنها برای این هدف طراحی و اجرا شده‌اند. استفاده از این تجهیزات باعث شده دیگر کسی برای استخراج رمزارز از لپ‌تاپ و کامپیوترهای قدرتمند استفاده نکند. قیمت بالای تجهیزات مختص ماینینگ برای افرادی که توانایی مالی بالایی ندارند، یک عامل بازدارنده برای تمایل به استخراج رمزارز محسوب می‌شود و شرکت‌های چینی تولیدکننده این تجهیزات هم معمولاً آن‌ها را در تعداد بالا عرضه می‌کنند.
یکی از مشکلات دیگری که مانع ماینینگ گسترده رمزارز هایی مثل بیت کوین می‌شود، لزوم استفاده از مدارهای مجتمع با کاربرد خاص برای انجام این کار است؛ اما در مورد برخی از رمزارزها مانند اتریوم و مونرو اصلاً این‌طور نیست و پدیدآورندگان این رمزارزها به‌منظور ایجاد تنوع گسترده‌ای از ماینرها، استخراج آن‌ها با استفاده از کامپیوترهای شخصی معمول و متداول و حتی گوشی‌های هوشمند را نیز امکان‌پذیر کرده‌اند!
نکته دیگری که باید حتماً در نظر داشته باشید این است که حتی اگر برای تهیه تجهیزات ماینینگ مشکلی نداشته باشید، باید حتماً به هزینه برق مصرفی هم توجه کنید.
برای مثال مدار مجتمع با کاربرد خاص Antminer S9 با قدرت پردازشی ۱۳.۵ تراهش در ثانیه، ۱۳۰۰ وات است. مطمئناً هزینه برق مصرفی چنین دستگاهی بسیار بالا است. اگرچه با چنین دستگاهی می‌توانید هم‌اکنون یعنی در سال ۲۰۲۱ در هر ماه ۰.۰۰۳۷ بیت کوین معادل ۱۲۰ دلار به دست آورید، اما با توجه به مصرف بالای برق آن، درآمد حاصل از آن چندان مقرون‌به‌صرفه نیست.
در ضمن در ایران قوانین مرتبط با استخراج غیرقانونی رمزارزها بسیار سخت‌گیرانه است و به‌تازگی اعلام‌شده در صورت کشف مراکز غیرقانونی برق آن‌ها قطع و انشعاب برق این مراکز برای همیشه جمع‌آوری می‌شود؛ بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که ماینینگ تنها در مناطقی که در آن‌ها محدودیتی از لحاظ تأمین برق وجود ندارد و برای تأمین برق این مناطق از انرژی‌های تجدید پذیر استفاده می‌شود یا محدودیت‌های چندان سخت‌گیرانه‌ای وجود ندارد، منفعت بخش است؛ درضمن اگر در منطقه‌ای برای تأمین برق از سوخت‌های فسیلی استفاده شود، ماینینگ می‌تواند باعث آسیب جدی به محیط‌زیست منطقه شود.
البته باید این نکته را بیان کنیم که قدرت پردازشی برخی از مدار مجتمع با کاربرد خاص مانند Antminer S19 Pro به نسبت به برق مصرفی آن‌ها بسیار بالا است؛ قدرت محاسباتی این دستگاه ۱۱۰ تراهش و توان مصرفی آن کمی بیشتر از Antminer S9 و تنها ۳۲۳۰ است؛ البته ممکن است این دستگاه با قیمت ۱۰ هزار دلار به دست شما برسد؛ مگر اینکه آن را مستقیماً از خود کارخانه تهیه کنید!بنابراین در صورت استفاده از چنین دستگاهی، باید مدت زیادی از آن استفاده کنیم تا پول خود دستگاه بازگردد، تازه باید نزدیک شدن به حداکثر میزان استخراج رمزارزی مثل بیت کوین را نیز در نظر بگیرید.
با این تفاسیر آیا ماینینگ مقرون‌به‌صرفه نیست؟ این جمله اشتباه است و درصورتی‌که از ابزار بهینه‌سازی شده استفاده کنید و کمی هم تخصص و صبر داشته باشید، می‌توانید درآمد خوبی از این راه داشته باشید.
آیا ماینرهای رمزارزهای متفاوت، مستقل از یکدیگر عمل می‌کنند؟
برای اینکه رمزارززی واقعاً غیرمتمرکز باشد، هر ماینری باید بخش بسیار کمی از هش ریت کل شبکه را کنترل کند. در روزهای ابتدایی پیدایش بیت کوین بسیاری از ماینرها ماینینگ را با استفاده از کامپیوترها و لپ‌تاپ‌های خود به‌صورت مستقل انجام می‌دادند؛ اما با گذشت زمان و ثابت شدن سود بخشی ماینینگ بیت کوین، بسیاری از ماینرهای سازمانی تجهیزات کامل دیتاسنتر با سخت‌افزارهای کاملاً بهینه‌سازی شده را خریده‌اند تا حداکثر سود ممکن را از شبکه به دست آورند
بنابراین شانس پیدا کردن بیت کوین برای ماینر هایی که برای ماین کردن تنها از کامپیوتر و لپ‌تاپ استفاده می‌کردند، بسیار کاهش یافت؛ اما ایجاد استخرهای ماینینگ تا حدودی توانست این مشکل را برطرف کند.
منظور از استخرهای ماینینگ گروهی از افراد است که برای ماینینگ به یکدیگر می‌پیوندند و قدرت محاسباتی خود را با یکدیگر ترکیب می‌کنند تا شانس خود برای یافتن هشت برنده را افزایش دهند. در صورت یافتن بلاک برنده، درآمد حاصل از پاداش بلاک بین تمام افراد گروه متناسب با میزان قدرت محاسباتی که آن‌ها در اختیار گروه قرار داده‌اند، تقسیم می‌شود. پیوستن به استخرهای ماینینگ احتمال دست‌خالی ماندن را کم می‌کند؛ البته باید به یاد داشته باشیم که این استخرها کمیسیون بسیار کمی بین اعضای خود تقسیم می‌کنند که کمتر از یک درصد کل درآمد به‌دست‌آمده توسط افرادی است که برای ماینینگ از تجهیزات گسترده و قدرتمند استفاده می‌کنند.
به دلیل اینکه طراحی بلاکچین‌های رمزارزها کاملاً شفاف و مشخص است، می‌توانیم به‌راحتی از میزان تأثیر پیوستن به استخرهای ماینینگ برای به دست آوردن هر یک از رمزارزها.
در مورد بیت کوین باید بگوییم بیش از ۷۰ درصد از کل هش‌ریت شبکه مربوط به استخرهای ماینینگ شناخته شده است؛ البته هیچ یک از این استخرها سهم عمده و زیادی را به خود اختصاص نداده‌اند؛ بنابراین بیت کوین به میزان مناسب و کافی غیرمتمرکز است.
متمرکز شدن هش‌ریت‌ها تهدیدی جدی و محسوس برای رمزارزها محسوب می‌شود؛ مخصوص رمزارز های نه‌چندان شناخته‌شده و مطرح که در جذب ماینر با مشکل مواجه هستند و به‌سادگی نمی‌توانند این کار را انجام دهند. وقتی که منبعی دربردارنده پخش عمده از هش‌ریت‌های شبکه می‌شود، رمز ارزها در مقابل حملات سایبری آسیب‌پذیر می‌شوند؛ البته بیت کوین به دلیل اینکه رمزارز غیرمتمرکزی محسوب می‌شود، چندان آسیب‌پذیر نیست.
موضوع استخراج رمزارز های مختلف در سال‌های اخیر به بحث داغی تبدیل شده است و اطلاعات و توضیحات ضدونقیض زیادی در مورد این حیطه وجود دارد، امیدواریم این مقاله توانسته باشد اطلاعات مناسبی در مورد این موضوع در اختیار شما قرار داده باشد.
