هفته گذشته یکی از معاونان سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی اندکی پا توی کفش آقای حداد عادل و فرهنگستان زبان و ادب فارسی کرد و واژه سازی کرد.
ایشون به جای واژه کم‌فروشی اینترنتی از واژه جدیدالتاسیس “گیگ‌خوری” استفاده کردن. به این ترتیب از این به بعد هر وقت گفتیم کسی گیگ اضافی یا زیادی خورده، منظور این هست که کم فروشی کرده تو اینترنت.
بعد هم توی اون خبره گفتن از این به بعد هر شرکتی گیگ‌اضافی خورد و ما متوجه این کارش شدیم، رسوای عالمش می‌کنیم و اسمشو تو تمام رسانه‌ها اعلام می‌کنیم.
پس منم همینجا خدمت شرکت‌هایی که در کار تقلب و آب بستن به اینترنت مردم هستن اعلام خطر کرده و می‌گم به نفعت هست که گیگ زیادی نخوری، چون ممکنه از گلوت پایین که رفت، دچار مشکلات زیادی بشی.
فقط نمی‌دونم چرا گیگ‌خوری یه جوری هست. البته انگار از معادل‌هایی مثل حروم‌خوری، مال‌مردم‌خوری، مفت‌خوری و یه سری کلمه دیگه گرفته شده و یه حس بدی به آدم می‌ده.
البته بد نیست که حس بدی می‌ده فقط کاشکی می‌شد یه معادل دیگه پیدا بشه. الان مثلا فکر کنم از این به بعد مردمی که میخان از شرکت‌های متقلب شکایت کنن، باید تو سایت که وارد می‌شن عنوان شکایت رو بزنن، گیگ‌خوری زیادی! یا بگن گیگ من پرید؟ یا بگن گیگ منو خورده؟ یا بگیم چه کسی گیگ مرا دزدید، یا خورد یا برد؟
از این موضوع که بگذریم یه چیز دیگه هم می‌مونه و اون واحد متراژ دزدی اینترنتی هست که ازش به عنوان گیگ‌خوری یاد شده. منظور از گیگ همون گیگابایت هست که و هر گیگابایت برابر با ۱۰۰۰ مگابایت است.
حالا اینجا یه سوالی برای من پیش اومده که یعنی مگ‌خوری عیبی نداره و دزدی کوچیک محسوب می‌شه. یعنی اگه شرکتی مگ‌اضافی خورد باهاش کاری ندارن و تا به گیگ‌خوری افتاد باید بهش گیر داد؟
یعنی از مگ‌خوری به گیگ‌خوری میفتن؟ یا به قولی مگ‌دزد یه روزی گیگ‌دزد می‌شه؟
خلاصه من می‌خام اینجا دو تا پیشنهاد بدم به دوستان سازمان رگولاتوری. اول این که به جای گیگ‌خوری که آدم یه جوریش می‌شه از همون واژه کم‌فروشی اینترنت استفاده بشه. دوم این که وقتی می‌گیم گیگ‌خوری یعنی مگ‌خوری مجاز هست و ارزش رسیدگی نداره و این موجب سواستفاده ممکنه بشه.
پس لطفا زین پس به جای واژه گیگ‌خوری از همان واژه کم‌فروشی استفاده کنیم که بهتر آن بود.
عزت زیاد
آق فری
(منبع:عصرارتباط)
