یعنی من همیشه با دو تا استرس مواجه هستم. یکی این شارژ گوشیم، که نپره یکی این اینترنتم،که مختل نشه. دیگه پذیرفتم که معتادم و نیاز به درمان دارم. اما توی ایران نه کمپ ترک اعتیاد به اینترنت داره نه قرصی دارویی جایی می‌فروشن آدم بخوره. تازه اگرم کمپ باشه باید مراقب باشم کتک نزنن، چون شنیدم توی بعضی کمپ‌ها با شلنگ می‌زنن تا همه چیز رو فراموش کنی و بشی یه آدم جدید!
خلاصه که از کار و زندگی افتادیم توی این اینترنت. چند روز پیش توی یه فروشگاه بزرگ دیدم یارو زده استخدام فروشنده ساده بدون داشتن بازی کلش! به خدا راست می‌گم می‌خواستم عکس بگیرم که گفتم شاید شاکی بشن.
ولی یه لحظه یاد خودم افتادم که یعنی منم اینقدر توی اینترنت می‌چرخم، نکنه فردا پس فردا دیگه هیچ‌کس بهم کار نده جایی و از نون خوردن بیفتم. ولش کن بابا، بیکارم که شدم یارانه هست، پول شارژ اینترنت و یه لقمه نون در ماه که می‌شه.
اما واقعیت خودم یه وقتایی از خودم بدم میاد. از صبح اول وقت تا بوق سگ، من سرم توی موبایل و کامپیوتر هست. لامصب، یه زمانی یاهو مسنجر فقط بود. می‌رفتی اونجا می‌چرخیدی، مخی می‌زدی! بعدم آدم می‌رفت دنبال چهار تا کارش. الان قربونش برم آدم از فیس‌بوک در میاد، میره تو توییتر، از اونجا میره اینستاگرام، بعد میره تلگرام، توی تلگرام هم که صد تا کانال هست از بروبچ محله بگیر تا کانال خنده‌پاره، اخبار جیز، چاخان‌نیوز و هزار جور کانال دیگه که وقتی به تهش می‌رسی یه دو ساعتی گذشته و تو دنیا کلی اتفاق افتاده.
بعد دوباره مجبوری از اول بری تو فیس‌بوک و توییتر و اینستا و غیره ببینی عکس و پست جدید چی می‌گه. خب شما جای من باشی به من حق نمی‌دی. خب آدم باید اجتماعی باشه یا نه؟ باید در جریان همه چیز باشه یا نه؟ فردا ملت یه تیکه کلامی گفتن که تو نفهمیدی و نگاهشون کردی، مسخره نمی‌شی؟
ولش کن بابا. خلاصه من نزدیکای انتخابات که بود با خودم یه قراری گذاشتم. گفتم من که آدم بشو نیستم و عمرا بیخیال تغییر و تحولات دنیا و دوستان و هموطنانم میشم، ولی حالا که انتخابات نزدیک هست و اینترنت میره قاطی باقالیا و قطع می‌شه، منم سعی می‌کنم هر طور شده از این فرصت استفاده کنم و اعتیادمو بذارم کنار.
آقا خلاصه من رفته بودم تو این مایه‌ها که از سه روز قبل انتخابات که احتمال اینترنت رقصش شروع می‌شه دیگه تمام اکانت‌هامو پاک کنم و بعدشم برم تو فاز مقاومت برای ترک اعتیاد. روز دوشنبه هفته قبل بود که زدم همه اکانت‌هامو پاک کردم که با خیال راحت بدون اینترنت یه باشگاهی برم یه وقتایی خودمو تو آیینه نگاه کنم و از این عشقولانه‌ها.
دیگه منتظر نشستم اینترنت قطع بشه که دیدم اهههه، اینترنت قطع نشددد! آقا منو می‌گی داغون شدم. بر و بچ تو اینترنت داشتن خودشونو تیکه پاره می‌کردن و اصلا هم قطع نمی‌شدن، منم تا الان درگیر ساختن دوباره اکانت‌هام هستم و دیگه وقت ناهار خوردن هم ندارم.
واقعا با تشکر از مسوولان که برای سه روز هم شده اینترنت رو نفرستادن هوا که ما هم بریم دنبال زندگیمون!
عزت زیاد
آق فری
(منبع:عصرارتباط)
