سال ۹۸ با تمام مصائب و مشکلاتش داشت به پایان میرسید که اسفند ماه با خبر شیوع کروناویروس ، پرونده سال ۹۸ را با انبوهی از تلخی ها کامل کرد.سال ۹۹ آغاز شد و جهش تولید نامی بود که برای آخرین سده ی سیصد انتخاب شد. در این سالها بنا به شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه ، انتخاب نام هر سال ، سیاستهایی را بدنبال داشته است ، تا در سرلوحه برنامه ریزی های مسئولان و مردم قرار بگیرد. با توجه به تشدید مشکلات اقتصادی در سال های گذشته، همواره نام سال ها ، اقتصادی انتخاب شده است از اقتصاد مقاومتی تا رونق تولید و جهش تولید
جهش تولید در روزهایی که کشور در تب کرونا می سوزد ، نامگذاری مناسبی بوده است. یکی‌از اصلی ترین زیربناهای هر اقتصادی ، شفافیت و مسئولیت پذیری است.شاید بیراه نباشد اگر بگوییم اقتصاد ایران دچار کرونا ویروس عدم شفافیت و عدم مسئولیت پذیری شده است. اگر بخواهیم در تولیدمان جهش داشته باشیم ، بایستی تصمیم گیران عرصه ی اقتصادی شفافیت و مسئولیت پذیری داشته باشند.
آنچه مشهود است ، مغفول ماندن موضوع مصونیت مسئولین و مدیران تصمیم گیر در حوزه ی اقتصاد است . مصونیتی که باعث تکرار تصمیمات اشتباه طی سالهای اخیر شده است .مثال عینی این موضوع را میتوان در نحوه ی برخورد و اتخاذ تصمیمات مسئولین با شیوع ویروس کرونا در ایران مشاهده نمود.
آنچه مشخص است از روزهای ابتدایی که خود محل مناقشه است ، صحبت بر موضوعاتی چون شفافیت آمار ، قرنطینه کردن کانون های شیوع ، محدودیت های تردد در شهرها مطرح بود که هیچگاه عملیاتی نشد. مسئولین از‌مردم خواستند که در خانه های خود بمانند ولی کارکنان دولت مجبور به حضور بودند. کسب و کارهای آزاد بواسطه ی هزینه های جاری و آتی ، این توصیه ی دوستانه ی مسئولین‌را جدی نگرفتند.برخی مردم قرنطینه ی خانگی را جدی گرفتند و برخی هم از‌فرصت پیش آمده برای مسافرت استفاده کردند.
تمامی این موارد باعث شد در روزهای ابتدای سال ۹۹ ، نمودار شیوع رو به افزایش برود ، مسئولین اقداماتی را که بایستی در همان اسفندماه با جدیت صورت میدادند را از ۸ فروردین آغاز کردند. اقداماتی چون ممنوعیت تردد بین شهری ، جریمه نقدی و توقیف خوردهای غیربومی هر شهر ، اعلام تعطیلی رسمی اصناف ، به تعویق افتادن پرداخت هایی چون مالیات ، بیمه و چک در دستور‌کار قرار گرفت.
اما چرا این اقدامات از سوی مسئولین زودتر با وجود تعطیلی مدارس ، اماکن مذهبی، مساجد ، نماز جمعه و حتی مجلس عملیاتی نشد!! حال باید پرسید آیا مسئولین که نمی توانستند در امر تصمیم گیری با هوشیاری بالاتری عمل کنند ؟ آیا کسی پاسخگوی این دیراقدام کردن است؟اکنون دو سال ۹۷ و ۹۸ برگردیم. سالهایی پر از تصمیمات اقتصادی که تاثیر مستقیمی بر زندگی و معیشت مردم داشت.
در خصوص تبعات متوقف شدن طرح کارت سوخت و احیای این طرح چقدر میدانیم؟ طرحی که وزیر نفت خود آن را اجرا کرد. آن را متوقف کرد و سپس مجددا آن را احیا کرد.آنچه مشهود است مصونیت و عدم مسئولیت پذیری مدیران راه را برای تکرار تصمیمات اشتباه باز نگاه داشته است.
ویروس کرونایی که اینروزها در کنار سایر مشکلاتی چون تحریمها ،اقتصاد ایران را تحت فشار قرار داده است عدم شفافیت و مسئولیت پذیری تصمیم گیران اقتصادی است.اگر ویروس کرونا پس از دو هفته خاموشی ، آثار خود را در بدن هویدا می کند، آیا مستنداتی از تاثیر تصمیمات اقتصادی مسئولین بر زندگی ایرانی ها داریم؟ آیا همانطور که در اینروزها تعداد مبتلایان ، بهبودیافتگان و فوت شدگان ویروس کرونا بصورت رسمی اعلام میشود ، آماری از تبعات هر‌طرح اقتصادی به اجرا در آمده در کشور اعلام می شود؟؟
