بحران اقتصادی و دیپلماتیک امروز ، عرصه را برای خیلی از فعالان اقتصادی و نخبگان تنگ کرده است ، تا جایی که ساده ترین راهکاری که به ذهن متبادر می شود، رها کردن مشکلات موجود و اقدام به مهاجرت و یا سرمایه گذاری در هر کشوری دیگر می باشد.اما بدلیل مشکلات داخلی و فرامرزی به واقع همه شهروندان طبقه بالاتر از متوسط و مرفه نشین ایرانی از جهت نخبگی و یا سرمایه داری هم حتی امکان کوچ به وطن دیگری را به راحتی دوران گذشته ندارند.
اوضاع فعلی کشور برای برخی تولیدکنندگان و شرکت های بازرگانی ، ظرفیتی بی نظیر را فراهم ساخته تا بتوانند با غنیمت شمردن این فرصت ، سهم بازار خود را در غیاب محصولات وارداتی و برندهای معتبر خارجی ، ارتقا دهند. شاید چنین تقاضای گسترده بازار ۸۵ میلیون نفری ایران ، در سال های آتی بعد از گشایش مرزها و توسعه روابط دیپلماتیک با دنیا ، به همین راحتی تکرار نشود و بعد از دوران انزوای سیاسی ، اقتصاد کشور پر و بالی به خود گرفته و دیر یا زود ، بالاخره میزبان برندهای معتبر جهانی باشیم.بر این اساس به تولیدکنندگان زحمتکش توصیه می شود علیرغم مشکلات گسترده در تامین مواد اولیه و تولید محصولات ، فراموش نکنید که مصرف کنندگان ایرانی از سر ناچاری و محدودیت در انتخاب برند دلخواه خود به محصولات ایرانی روی آورده اند و فردای پس از گشایش روابط بین المللی ، قطعا محصولات ایرانی را با مرغوب ترین تولیدات غیرایرانی مقایسه مینمایند. چنانچه نتوانیم محصول منطبق بر نیازهای واقعی مصرف کنندگان را تولید و عرضه نماییم و یا حتی فراتر از انتظارات مشتریان نتوانیم محصول خود را توسعه و بهبود دهیم ، بی شک غافلگیر خواهیم شد و به راحتی کنار گذاشته می شویم. بنابراین باید مراقب باشیم این بالش نرم و گرم ، تولیدکنندگان ما را دچار توهم ننماید وگرنه همین مصرف کننده امروزی به راحتی از برندهای ابرانی عبور خواهد کرد.
پس با تقویت حوزه های تحقیقات بازار و توسعه محصول منطبق بر مدیریت تجربه مشتریان ، می توانیم با افتخار محصول ایرانی مرغوب و قابل رقابت با برندهای مطرح جهانی را تولید و عرضه نمود.
نکته دیگری که می توان در توسعه و بهبود کسب و کار در شرایط موجود می توان مطرح نمود ، اصل بقا کسب و کار است که محکوم به سودآوری نیز می باشد. این وظیفه رهبران کسب و کارها و مشاورین ایشان می باشد که ضمن بهبود محیط کار ، گام های اساسی و استراتژیک را به سمت بقا ، توسعه پایدار و سودآوری بردارند و نرخ امید و رشد را در چارچوب کاری خود توسعه دهند.وبالاخره اینکه باید این واقعیت تلخ را بپذیریم که چالش مهاجرت نخبگان ، امری گریزناپذیرست و بی شک در شرایط فعلی حجم چشمگیری از نخبگان بصورت جدی تصمیم به مهاجرت دارند و این وظیفه و مسئولیت اجتماعی بر عهده حاکمیت است که نخبگان را متقاعد نموده و با جنبه های انگیزشی ، ایشان را ترغیب به ماندن نماید و یا نخبگان مهاجر را در بازگشت به سرزمین مادری ترغیب نماید که البته راهی مشکل و سخت در پیش داریم.
در مجموع اینکه جو و فضای ناامنی بر اتمسفر جامعه حاکم است که تبدیل به زهری کشنده برای شرکتهای تولیدی ، بازرگانی و نخبگان گردیده است.
حالا ما می مانیم و هزار و یک راه نرفته و انتخاب برای تغییر دیدگاه و یا تعویض جریان درآمدزایی و زندگی حرفه ای.
انتخابی هوشمندانه که هر یک از فعالان اقتصادی یا نخبگان را سوار بر موج فرصت های نهفته در دل این شرایط می نماید یا انتخابی ناشیانه که کسب و کار و جایگاه اجتماعی و اقتصادی ما را دستخوش آسیب جدی و زلزله می نماید.
نوبسنده : مقداد صرامی – استراتژیست و مشاور توسعه توسعه بازار و برند
