وی با بیان اینکه در زندگی روزمره، دیدن مهمترین ابزار اطلاع رسانی و ارتباطی است، افزود: تاریخ مصرف کالاها، رنگ داروها، تابلوهای مسیریابی شهری، اطلاعات درج شده بر روی کارت های ویزیت و بروشورها و … که فرد نابینا و یا کم بینا قادر به دیدن آن نیست، مد نظر ما است. هم چنین مطالعه ساده یک مقاله یا کتاب نیز تا زمانی که به خط بریل تبدیل نشود، برای این افراد غیرممکن است.
مدیر پروژه “ما می بینیم” به حس امنیت که با دیدن همراه است اشاره و خاطرنشان کرد: فرد نابینایی را فرض کنید که در خیابان خلوتی در حال تردد است و ناگهان فریاد وحشتناکی را می شنود، اما او نمی داند چه اتفاقی افتاده است. او نمی داند که باید به جلو حرکت کند و یا به عقب برگردد و یا شاید باید نیروهای امدادی و انتظامی را خبر کند. در چنین مواقعی او نیاز دارد که از افراد بینا کمک بگیرد، اما همیشه افراد بینا در کنار او نیستند. اینجاست که این نرم افزار به عنوان چشم کمکی آنها به یاری افراد کم بینا و نابینا می آید.
نصیری ادامه داد: در این نرم افزار این قابلیت وجود دارد که افراد نابینا و کم بینا بلافاصله با یک داوطلب پاسخگو (مرکز تماس) تماس بگیرند و آن فرد از طریق دوربین موبایل نابینا، صحنه روبرو را برای او توصیف کند و یا مطلبی را که او قادر به خواندن نیست، برایش بخواند.
وی اضافه کرد: این نرم افزار برای تمام نابینایان اعم از نابیناهای مادرزاد، دیابتی و یا سانحه ای، نابینای موقتی، کم بینا و یا کور رنگ می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
وی با بیان اینکه این نرم افزار در حال حاضر به صورت رایگان قابل دریافت و استفاده است، خاطرنشان کرد: سازمان های بهزیستی، خیریه ها، خانه های سالمندان و NGOهای داخلی و خارجی می توانند این نرم افزار را تهیه و برای استفاده در اختیار افراد قرار دهند.
