در راستای برون سپاری خدمات فناوری اطلاعات در استان اصفهان
ضریب نفوذ تلفن ثابت و همراه استان اصفهان،میزان پهنای باند اینترنت توزیع شده در سطح استان،تعداد شرکتهای دارای مجوز در حوزه های IT و ICT،وجود شرکت مخابرات استان که بعد از خصوصی سازی دو سال متوالی پردرآمدترین شرکت مخابرات استانی محسوب شده،وجود چند دانشگاه معتبر و صاحب نام در سطح استان و وجود صنایع بزرگ استفاده کننده از IT استان از یک سو و وجود شرکتهای بزرگ و مطرح در حوزه های مختلف که خدمات خود را در سطح کشور نیز بسط داده اند از سوی دیگر بیانگر این نکته است که اگر چه صنعت IT در استان یتیم واقع شده است و هیچ گاه توسط هیچ مرجعی حمایت نشده است ،اما انصافا بدون هیچ ادعایی بخش خصوصی توانسته است خود را پایدار و زنده نگه دارد و در این زمینه بسیار خوب عمل کند.
به عنوان مثال در حوزه تولید نرم افزار در استان،شرکت ایریسا با رتبه یک شورای عالی در کشور جزء برترینهای کشور است.در حوزه مخابرات شرکت آریانا گستر اسپادانا به تولید محصولات نرم افزاری برای نخسین بار در کشور اقدام نموده و جزء پیمانکاران نمونه کشوری محسوب می شود.در حوزه امنیت شرکت پیام پرداز تولید کننده محصولات امنیتی در سطح کشور است.در زمینه تامین سخت افزار شرکت افق رایانه با توزیع کشوری رتبه قابل توجهی را کسب نموده اند.شرکت حساب سازان پارسیان پیمانکار وزارت کشور در حوزه خدمات اداری و در مقوله تولید سخت افزار شرکت پاسکال سیستم ، در زمینه تامین اینترنت پرسرعت گروه پیشگامان کویر، اتوماسیون اداری شرکن آی کن و شرکت متاکو در حوزه آموزش های تخصصی IT و ICTو… و ده ها شرکت فعال IT استان اصفهان جزء برترین های کشوری می باشند که بدلیل کثرت تعداد در این مقوله نمی گنجد.
و اما سوال مهم و حیاتی این است که جامعه رسانه ای استان،مجامع تامین کننده راهبردها،انجمن ها و نظام های صنفی و… چقدر به ایجاد اعتماد به نفس در این صنف و تلاش برای بسط خدمات این شرکت ها به سایر نقاط کشور مبادرت ورزیده اند؟
چرا با این همه پتانسیل،سازمان های دولتی و شرکت های بزرگ خصوصی برای تامین خدمات حوزه IT دست به دامن شرکت های تهرانی می شوند؟
و جالب اینجاست اکثر شرکت های ذکر شده جهت ارتقای پرستیژ خود در تهران به تاسیس دفتر اقدام می نمایند و همان خدمات را بواسطه منابع انسانی خود در اصفهان به سرانجام می رسانند.با این تفاوت که در این حالت دیگر شرکت شهرستانی محسوب نمی شوند.
از بعد دیگر در بین صنف IT نیز این فرهنگ حکومت می کند که بازار محدود اصفهان همواره زیر ذره بین شرکت های فعال در رقابتی تنگاتنگ قرار داشته و در آخر هم برنده اصلی این رقابت جنون آمیز به نفع شرکت های تهرانی تمام می شود و جالب تر آنکه معمولا برنده های مناقصات از تهران و مجری پروژه ها بصورت دست دوم از شرکت های اصفهانی هستند.
البته شاید این مسئله به ادبیات فرهنگی ما باز می گردد که از قدیم الایام داشته های خود را از بیگانه تمنا می کردیم.اگرچه جام جم در اختیار بوده است…
مجموع بحث ها به اینجا ختم می شود که نخستین انتقاد به فرهنگ حاکم در شرکت هایIT در عدم تجمیع منافعشان بر می گردد و اینکه هیچ مشارکتی در این زمینه موفقیت آمیز نبوده است.
دوم آنکه سازمان ها و شرکت های خصوصی و دولتی قدرت شرکت های اصفهانی را نادیده گرفته اند.
سوم آنکه مجامع ،سازمان ها،اتحادیه و متولیان IT در استان هیچ برنامه راهبردی جهت معرفی پتانسیلها و توانمندیهای واقعی شرکت های اصفهانی را ندارند
چهارم آنکه درصد قابل توجهی از دست اندرکاران و فعالان IT در استان مدعیانی هستند که همدیگر را قبول ندارند و عدم همگرایی آنها به نفع جامعه IT استان نیست و در پایان
سالها دل طلب جام جم از ما می کرد.
وآنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد.
و این قصه ادامه دارد…
