«امیر ناظمی» در هفتمین همایش ملی مدیران فناوری اطلاعات به دوره‌های مختلف اقتصاد کشور اشاره کرد و تاکید داشت که دوران امروزی درگیر یک نوع اقتصاد پلتفرمی و نو است که برای ایجاد زیرساخت و توسعه آن، نیازمند بازتعریف کلیه مفاهیم در جامعه و اقتصاد است.
معاون وزیر ارتباطات از دورانی که در آن اقتصاد حول محور تهاتر می‌چرخید صحبت به میان آورد و به دوران بانکداری و تشکیل واحدی به نام پول رسید که به زعم او باعث پدید آمدن مفهوم‌های جدیدی در تجارت شد: «با به میان آمدن پول، عرضه و تقاضا شکل گرفت، کسی که تقاضای کالا داشت می توانست کالاهای عرضه شده را با یکدیگر مقایسه و آن ها را با پول خریداری کند، به همین واسطه بود که مفاهیم و رشته‌های جدید مانند مارکتینگ به وجود آمد تا طرف تقاضا را راضی به خرید محصولی خاص کند.»
رییس سازمان فناوری اطلاعات تغییرات بازار کنونی را با عبارت «بازار جورسازی» تشبیه کرد که دیگر در آن فقط بحث عرضه و تقاضا مطرح نیست. به گفته او در این بازار جدید یک فرد می‌تواند همزمان عرضه کننده و متقاضی باشد: «در اقتصاد پلتفرمی کالاها و خدماتی ارائه می‌شوند که با بقیه قابل مقایسه نیستند.» او برای تشریح بیشتر بازار جورسازی مثال زد:
«تصور کنید یک شخص دچار مشکل کلیوی شده و از آنسو می‌دانیم که در دنیا خرید و فروش کلیه به دلایل جدی و اخلاقی ممنوع است. حال این سوال پیش می‌آید زمانی که این کار یک کار غیرقانونی است، چطور فرد می‌تواند شخصی را برای اهدای کلیه پیدا کند؟ در این حالت معمولا نزدیکان شخص اقدام می‌کنند اما گاهی این اتفاق به دلایل مختلف نمی‌تواند رخ بدهد. حال اگر بازاری ایجاد کنیم که در آن بازار زنجیره افرادی شکل بگیرد که آنها بدون رد و بدل کردن پول، صرفا کالایی که به آن نیازمند هستند را دریافت کنند در این پلتفرم هر فردی که قصد اهدای کلیه به عضو خانواده اش را دارد اما به هر دلیلی با او هماهنگ نیست، می‌تواند کلیه را به فرد دیگری بدهد و در مقابل فرد دیگری پیدا شود تا کلیه مورد نیاز را به او اهدا کند.»
به گفته ناظمی در اقتصاد پلتفرمی نه پولی جا به جا شده، نه خرید و فروشی از جنس تهاتر صورت گرفته است نه بین متقاضی و عرضه کننده تفاوتی ایجاد می شود بلکه صرفا هر متقاضی می تواند عرضه کننده نیز باشد. او باور دارد که جهان با این نوع اقتصاد روبرو شده و حالا تغییرات فناورانه منجر به تغییرات سیاسی بزرگی می‌شود که بسیاری از مفاهیم جامعه را دگرگون می‌سازد. او می‌گوید اما ایران با چنین مفاهیمی غریبه است و زیرساخت کافی برای توسعه آن را ندارد و این یعنی از دنیا عقب ماندن.
معاون وزیر ارتباطات باور دارد که کشاورزان فعال در پلتفرم «باسلام» و رانندگان فعال در تاکسی‌های اینترنتی، کارگران یا کارمندان پلتفرمی که درآن کار می‌کنند نیستند و از آنسو «اسنپ» و «تپسی» و یا «باسلام» و «دیجی کالا» کارفرمایان آنها نیستند؛ او سپس با طرح یک پرسش به پیشواز لزوم ایجاد تغییرات و نگرش‌ها می‌رود: «زمانی که این دو نه کارفرما و نه کارمند هم هستند، پس چه کسی باید از چه کسی مساله را پیگیری کند؟ چه ساز و کاری این وسط باید وجود داشته باشد که سیستم درست جلو برود؟»
ناظمی تاکید دارد که قوانین جدید باید به دست مدیران جدید نوشته شوند و با ذکر مثال این موضوع که «اگر قوانین تاکسی‌ها را گاریچی‌ها می‌نوشتند ما همچنان سوار بر گاری بودیم»، می‌گوید که قواعد درست باید به دست مدیرانی با بینش نو شکل بگیرد. او معتقد است که تمامی مفاهیم حاضر از جمله بیمه، اقتصاد، فناوری و… باید از نو تعریف شوند و دنیای جدید باید درک شود؛ دنیایی که از دیدگاه او نه بدتر است، نه ترسناک و نه سیاه‌تر بلکه صرفا متفاوت است.
