چندان اغراق نیست که بگوییم اگر امکانی وجود داشت که اجازه طرح شعار و وعده به مسوولان کشور نداد، بخش قابل توجهی از آنها تا پایان دوران مدیریتی خود اصولا حرفی برای سخنرانی و مصاحبه نداشتند.
و البته چندان مرسوم نیست که مدیران دولتی از تخصیص نیافتن منابع اظهاری در بودجه حتی در خفا گلایه کنند. اما روز گذشته رضا باقری‌اصل معاون دولت الکترونیکی سازمان فناوری اطلاعات به عنوان یکی از مجریان دولت الکترونیکی در کشور آن هم در گفت‌وگو با خبرگزاری دولت (ایرنا)، رسما اعلام کرده از بودجه ۵۰ میلیارد ریالی سال ۹۳ و از بودجه ۱۰۰ میلیارد ریالی سال ۹۴ و از بودجه ۱۵۰ میلیارد ریالی سال ۹۵ و همچنین از بودجه ۸۳ میلیارد ریالی سال ۹۶ برای تحقق دولت الکترونیکی حتی یک ریال نیز تخصیص نیافت!
وی البته این را هم گفته که «در لایحه بودجه سال ۹۷ برای دولت الکترونیکی نیز ۶۷۰ میلیارد ریال پیشنهاد شده است اما امکان دارد همانند سال‌های گذشته مبلغی از این بودجه تخصیص نیابد.»
قبل از هر چیز باید از شجاعت این مدیر دولتی و خبرگزاری دولت در نشر این اعداد و ارقام قدردانی کرد و امیدوار بود این شجاعت که بی‌تردید از سر دلسوزی بوده، با تبعات و فشاری به این مدیر و رسانه دولتی همراه نباشد. البته که همه برای حمایت و حفظ مدیرانی از این دست مسوول هستیم.
برای تکمیل این نوشتار اما عبارت “روحانی+دولت الکترونیکی” را در گوگل جست‌وجو کردم و سه نتیجه جالب توجه و نخست را به این شرح یافتم:
سال ۹۴: دستور ویژه روحانی برای «دولت الکترونیکی»
سال ۹۵: دکتر روحانی: توسعه دولت الکترونیکی ریشه فساد را می‌خشکاند
سال ۹۶: دکتر روحانی اعلام کرد: دولت الکترونیک و شبکه ملی اطلاعات، ابزار ایجاد شفافیت است
موضوع نیاز به واگشایی بیشتر ندارد و تیتر این نوشتار که برگرفته از بخشی از یک ضرب‌المثل است، کفایت می‌کند.
البته که متاسفانه رقبای سیاسی هم از روز گذشته به سرعت دست بکار شدند و کار بهره‌برداری از این خبر را با تیترهای سیاسی و زرد آغاز کردند.
البته که ای کاش وعده‌ها و اقدام‌ها واقعا هر دو در یک سمت و سو بود تا رقبای سیاسی هم دست بکار بهره‌برداری‌های خود نشوند. اما دلسوزانه باید گفت حالا که صدایی از مدیری بلند شده و کارکرد دولت الکترونیکی هم جایی برای بحث ندارد، حداقل ضمن حمایت از آن مدیر، تلاش کرد تا در سال‌های باقی‌مانده دولت، همانطور که بودجه دولت الکترونیکی برای سال آینده رشد چند برابری کرده، لااقل در سال پیش‌رو و سال‌های آتی، کاستی‌ها جبران شده و وعده‌ها و بودجه‌ها روی کاغذ باقی نمانند.
