یعنی خدا به داد ما برسه که هر چیز جدیدی تو دنیا بیاد، اعم از غذا، مد، مدل مو، آهنگ، بازی، فیلم، سرگرمی و خلاصه هر چیز جدیدی که تو دنیا بیاد، قبل از این که تو کشور سازندش فراگیر بشه تو ایران یه سری ملت راه میفتن دنبالش و تا شورش رو در نیارن ول کن نیستن.
اما وقتی خوب فکر میکنم، میبینم مشکل فقط برخی مردم نیستن، برخی مسوولان هم از همین مدل پیروی میکنن.
مثلا خبر میاد اینترنت چیزها تو یه روستا در آمریکا راه افتاد، صبحش یه نفر مصاحبه میکنه ما به زودی وارد مبحث اینترنت چیزها میشویم. یا خبر میاد بالن اینترنتی قراره تازه راه بیفته، عصر همون روز یکی تو ایران اعلام میکنه ساخت بالن اینترنتی در دستور کار قرار گرفت. یا مثلا مجری خبر تلویزیون میگه شبکه نسل ۵ در یک آزمایشگاه اجرا شد و محققان امیدوارند تا ۱۰۰ سال دیگه فراگیر بشه که یهو میگه، بینندگان عزیز به خبری که هماکنون به دست من رسید توجه فرمایید، یک مسوول اعلام کرد کار ساخت شبکه نسل ۵ موبایل در کشور آغاز شد.
از اینا اینقدر زیاده که از کت و کول میافتم بخام همشو بنویسم. تازه کل نشریه هم پر میشه. حالا با مدیرای هفتهنامه حرف زدم گفتن شاید یه ویژهنامه با عنوان چاخاننامه منتشر کردیم.
بگذریم، حالا خبر رسیده یه بازی به نام پوکمونگو تو چندتا کشور اومده که خب برخی از هموطنان ما که قبل از آمریکاییها به فیلمهای هالیوود دسترسی پیدا میکنن و هیچ مانع و فیلتری هم مانع دستیابی اونها به هیچی نمیشه، وارد عمل شدن و کار نصب و بازی آغاز شد.
یعنی من دیگه یه چیز رو فهمیدم و اون اینکه هر محصولی که یه شرکتی تو دنیا بسازه، قبل از این که مرحله آزمایشیش رو تموم بکنه، اشکالاتش دربیاد و قبل از این که به فکر قیمت گذاری رو محصولش بیفته و قبل از این که به فکر صادرات و ایجاد شبکه توزیع تو دنیا باشه، ایرانیها سه سوته اینجا براش نمایندگی جعلی درست میکنن، شبکه میزنن، محصولاتش رو پیش فروش میکنن، سایت میزنن و خلاصه کلی کار دیگه.
این وسط برخی مسوولای دولتی هم خب بیکار نمیشینن و بلافاصله به فکر ساخت نسخه ملی و بومی اون محصول میافتن. اونم نه یه نهاد و دو نهاد، هر کی میتونه یکی برای خودش راه میندازه.
خلاصه از اول هفته هی دارم تو اخبار میگردم ببینم کجا تیتر میزنن “ساخت پوکمون ملی آغاز شد”. البته هنوز ناامید نشدم و میدونم دیر و زود داره ولی سوخت و سوز قطعا نداره.
عزت زیاد
آق فری
(منبع:عصر ارتباط)