وزیر ارتباطات روز گذشته در مجلس برای آنکه ماجرای افشای اطلاعات ۲۰ میلیون مشترک ایرانسل را تحت کنترل جلوه دهد و بگوید اطلاعات مهمی به‌آسانی در تلگرام در دسترس قرار نگرفته، اذعان کرد که این اطلاعات قدیمی و مربوط به دو سال و نیم پیش است.
اما معنی دقیق‌تر و روی دیگر سخن آقای وزیر این است که وزارت ارتباطات، نهادهای امنیتی و ایرانسل دو سال و نیم است که از ماجرای انتشار و خرید و فروش ارزان‌قیمت اطلاعات مردم خبر دارند و برای جلوگیری از تضییع حقوق مشترکان، از اطلاع‌رسانی‌های لازم و به هنگام خودداری کرده‌اند.
درواقع اکنون مساله فراتر از این است که یک نفر این اطلاعات را دزدیده و به سوءاستفاده از آنها پرداخته است؛ بلکه مسوولان ذی‌ربط نیز تلاش کرده‌اند با پنهان‌کاری، صدای اتفاقی که واقعا افتاده است را درنیاورند. بدین‌ترتیب راه برای سوءاستفاده از این اطلاعات به‌راحتی برای کلاهبرداران باز مانده است، چراکه نه‌تنها با اهمال «آن نهاد نامعلوم» اطلاعات مردم لو رفته است؛ بلکه با همکاری وزارت ارتباطات و ایرانسل، این مساله به اطلاع مردم نرسیده تا راه برای سوءاستفاده از این نقطه‌ضعف باز باشد.
به نظر می‌رسد وزارت ارتباطات و ایرانسل ضروری است هرچه سریع‌تر با تغییر رویکرد خود، پاسخ‌های شفافی را به سوالات افکار عمومی بدهند:
۱- برای آنکه اطلاعات مشترکان در اختیار نهادهای مختلف قرار بگیرد، چه ضابطه‌ای وجود دارد؟ اطلاعات مشترکان اپراتورها دست چه نهادهایی است و آیا اصولا برای این موضوع دستورالعمل‌های امنیتی و حفظ حریم شخصی وجود دارد؟ و آیا کل کارکنان این نهادها به اطلاعات مردم دسترسی دارند؟
۲- مردم حق دارند بدانند نهاد مقصر در این حوزه کدام است و مثلا چه برخوردی با فرد خاطی بابت انتشار اطلاعاتی در این حجم صورت گرفته است؟
۳- چرا همان زمانی که اطلاعات لو رفت، اطلاع‌رسانی نشد و اگر کسی در این مدت متضرر شده باشد، مسوولیتش بر عهده چه کسی است؟
۴- برای جلوگیری از اتفاق مشابه چه تمهیداتی اندیشیده شده است؟
