گاهی در کنار دوستان یا اعضای خانواده‌ی خود نشسته‌ایم، اما به جای گفت و شنود حضوری، در حال مکالمه در دنیای مجازی هستیم. از نظر فیزیکی در کنار هم حاضریم، اما افکارمان در دنیای دیگر جولان می‌دهد. واقعیت این است که این روزها اعتیاد به تکنولوژی را می‌توان در همه جا دید. آثار هنری که درادامه به تماشای‌شان خواهیم نشست، گوشه‌ای از نفوذ فناوری به زندگی بشر امروز را به تصویر کشیده‌اند.
اِجیت جانسن (Ajit johnson)، دانشجوی مقطع دکترا بوده و ژنتیک سلول‌های سرطانی و ژنوم آنها را مورد بررسی قرار می‌دهد. او می‌گوید زمانی که از دنیای مملو از پیچیدگی ژن‌ها فاصله می‌گیرد، دوست دارد در قالب آثار هنری، مُروّج عشق و امید بوده و به دیگران دلگرمی دهد.
او ادامه می‌دهد که در دوره‌ای متوجه شده بیش از حد نیاز به گوشی هوشمند خود خیره شده و یا مشغول گشت و گذار در دنیای وب بوده است. این امر به صورت ضمنی نشانی از اعتیاد به دنیای تکنولوژی بوده و زنگ خطر را برایش به صدا درآورده است. به همین دلیل او به مبارزه‌ای سخت روی آورد تا دست کم یک روز از گوشی خود فاصله گرفته و از آن استفاده نکند. در ابتدا برای اِجیت این جدالی سخت و طاقت فرسا بوده، اما رفته رفته همه چیز به روال عادی بازگشته و او متوجه تغییراتی قابل توجه در سبک زندگی خود شده است. راندمان کاری او به شکلی قابل توجه بالاتر رفته و در عین حال وقت بیشتری در اختیار دارد، چیزی که پیش از آن برایش قابل تصور نبود.
“نسل امروز”، عنوان مجموعه پوسترهایی است که توسط این دانشجوی فعال و هنرمند ارائه شده است. تصاویری گویا از تهاجم فناوری به زندگی خصوصی افراد بدون آنکه حتی خود، از آن اطلاع داشته باشند. بی‌شک استفاده از فناوری‌های روز در جای خود بسیار خوب و مفید است، اما برای این استفاده نیز باید حد و مرزی مشخص کرد. چون اگر به این مهم توجه نشود، به تدریج شاهد روی تاریک فناوری هم خواهیم بود. شاهد اعتیادی متفاوت که گریبان‌مان را گرفته و به این سادگی از وجودمان پاک نمی‌شود.
این مسئله در جای خود خطرناک و قابل بررسی است. همانگونه که تحقیقات اخیر نشان می‌دهند، این اعتیاد به شکلی مخرب روی روابط اجتماعی افراد تأثیر گذارده و هر روز دنیای ما را کوچک و کوچک‌تر می‌کند. جایی که گپ و گفتگو، خنده و شادی، مسافرت، تفریح و حتی شاخص‌های اخلاقی و فرهنگی، اندک اندک از زندگی‌مان محو شده و با دنیایی سرد و مملو از تنهایی جایگزین می‌شود. اکنون ما زندانی دنیایی هستیم که با دستان خود به وجود آوردیم.
در این دنیای جدید، شاید ما دوستان بیشتری داشته باشیم، اما روابط دوستانه‌ی چندانی نخواهیم داشت. دیگر از عکس‌های دسته جمعی خبری نیست، چون سلفی گرفتن مد شده است. تعداد لایک‌ها میزان شادی یا ناراحتی را تعیین می‌کند، فوتوشاپ رنگ و روی زندگی را تغییر می‌دهد، دیگر کودکان را مشغول بازی و شیطنت نمی‌بینید، جایی برای شادی دوران کودکی نیست. بین دنیای واقعی و جهان مجازی که در آن زندگی می‌کنیم، شکافی عمیق افتاده است. غم را می‌بینیم، فقر را، مشکلات و معضلات را، اما به جای ارائه‌ی یه راه کار عملی، به دادن لایک و کامنت اکتفا می‌کنیم. در کل شاید گاهی مفهوم و رنگ واقعی زندگی را هم فراموش می‌کنیم.
در ادامه به تماشای آثار آقای جانسن نشسته و با معضلات دنیای فناوری از نظر او آشنا خواهیم شد.
در پایان شما تا چه حد با او موافقید؟ آیا در زندگی امروز شما نیز نشانی از این اعتیاد دیده می‌شود؟ راه کار شما برای تغییر خط مشی زندگی‌تان چیست؟ لطفا نظرات خود را با ما نیز در میان بگذارید.
