روز ملتمسان خبر مبارک!

هفته قبل حرکت خیره‌کننده یک مقام در وزارت ارتباطات با خبرنگاران در آستانه روز خبرنگار باعث شد که من دست به قلم برده و حرکتی در پاسخ به این عمل بزنم. به هر حال درسته من یک راننده هستم ولی به قولی نخوردم نون گندم ولی دیدم دست مردم.
ماجرا از این قرار بوده که این مقام مسوول در وزارت ارتباطات، دیداری با یک مقام مسوول در وزارت اقتصاد یکی از این کشورهای همسایه و ظاهرا دوست داشتن. ساعت شروع و پایان این دیدار انگار با آنچه به خبرنگاران (البته فقط خبرنگاران غیر دوربین‌دار) اعلام شده بود فرق داشته. در نتیجه خبرنگارای غیر دوربینی یعنی خبرنگارای غیر صداوسیما که می‌رسن به برنامه، طبق معمول میان از فرصت سواستفاده کنن و از این مقام ارتباطات که همزمان به وزارت خارجه هم کمک می‌کنه، سوالاتی در مورد موضوع بی اهمیت مشکلات وزارت ارتباطات با شرکت مخابرات بپرسن.
البته این رو هم بگم که این خبرنگارای وقت نشناس غیر دوربینی یه کم زودتر رسیده بودن. این مقام مسوول وزارت ارتباطات هم میگه شرمنده! من امروز فقط به سوالات مربوط به دیدارم جواب می‌دم و خدا نگهدار. ایشون تشریف می‌برن. خبرنگارای حوزه ICT هم خب بندگان خدا نمی‌تونن اخبار حوزه وزارت خارجه رو پوشش بدن، خلاصه گیر سه پیچ می‌دن به روابط عمومی وزارتخانه و بعد یه حرکت خارق‌العاده انجام می‌شه.
از اینجا به بعدش چون من دعوت نبودم ندیدم چی شده ولی دو تا روایت هست. یکی این که میگن یه فیلم دادن دست خبرنگارا یکی این که می‌گن خبرنگارها رو نشوندن اون فیلم رو نشون دادن بهشون. تو اون فیلم مسوول مربوطه در وزارت ارتباطات با یکی از خبرنگارهای دوربینی داشته حرف می‌زده و به تمام سوالات غیر مربوط به اون نشست هم پاسخ داده!
بعد به خبرنگارها گفتن بشینید از توی این فیلم هرچی میخاید، بنویسید و برید دنبال کارتون! عجبا!
اینجا من یه سوال برام پیش میاد که چرا بعضی از خبرنگارا آخه اینقدر اصرار و التماس می‌کنن برای دریافت خبر و پاسخ سوالاتشون! این موضوع منو یاد سریال روزی روزگاری انداخت که توش یه مرادبیک بود که هی تیکه کلامش این بود که “التماس نکن! گوشاتو می‌برم می‌ذارم کف دستت! ”
خب بابا جان حتما باید بگن التماس نکنید وگرنه گوشتاتونو می‌برن میذارن کف دستتون؟ بابا وقتی جواب نمی‌دن چرا اعصاب خرد می‌کنید، آخه؟ مگه دست و پای شما رو بستن؟ خب همونطور که مدیری اختیار دست و پای خودشو داره و هر وقت خواست می‌ایسته و هر وقت خواست راه میره، شما هم اختیار دست و قلمتون رو دارید، هر چیزی که صلاح بود بنویسید، مدیر مربوطه هم مایل بود، پاسخ می‌ده مایل هم نبود و پاسخی نداشت، به شما تهمت می‌زنه که وابسته به فلان شرکت و نهاد هستین!
خب میگه که بگه، شما یا وابسته هستی یا نیستی، اگه وابسته‌ای که خب هستی و ناراحتی نداره، اگرم وابسته نیستی که خب نیستی و بازم ناراحتی نداره، دیگه چرا التماس می‌کنی آخه عزیز من؟
بابا خواهش می‌کنم اینقدر برای مصاحبه و خبرگرفتن التماس نکنید. به خدا می‌ترسم یکی از همین روزا اسم خبرنگار تغییر کنه و به جاش بگن “ملتمسان خبر” و بعد هم هر وقت به روز خبرنگار می‌رسیم، بگن روز ملتمسان خبر مبارک! قباحت داره والا، بیدار شید.
عزت زیاد
آق فری
(منبع:عصرارتباط)