چندی پیش شاهد انتشار خبری بودیم که تصریح می کرد یک شرکت امریکایی به نام MDIF که مقر آن در شهر نیویورک است، در حال کار بر روی پروژه ای جدید به نام اوترنت یا Outernet است که هدف اصلی آن فراهم آوردن دسترسی رایگان به شبکه ی جهانی اینترنت برای تمامی ساکنان کره ی زمین خواهد بود. به این ترتیب که این شرکت امریکایی، در قالب پروژه ی اوترنت قصد ساخت تعدادی ماهواره ی کوچک و پرتابشان به پایین ترین مدار خارج از جو را دارد تا به کمک تبادل اطلاعات صورت گرفته توسط این ماهواره ها با تعداد زیادی ایستگاه مختلف بر روی زمین، دسترسی تمام مردم جهان به شبکه ی جهانی اینترنت فراهم شود (در واقع توسط این پروژه قرار است شوخی قدیمی اینترنت و اونترنت کاملاً جدی شود!). حال خبر می رسد که کشور روسیه نیز قصد دارد به زودی دست به اقدامی مشابه زده و ماهواره هایی را برای تامین رایگان اینترنت مردم جهان، به فضا پرتاب نماید.
در همین راستا، آژانس فضایی روسیه به تازگی از امضای قراردادی تازه با شرکت فرانسوی Arianespace و همچنین شرکت انگلیسی OneWeb خبر داده که به موجب آن قرار است تعداد ۶۷۲ ماهواره ی فضایی ساخته شده و با پرتاب به فضای بیرون از جو، در مدار زمین قرار گیرد. گفتنی است که این ماهواره ها از وزن تقریبی معادل با ۱۵۰ کیلوگرم برخوردارند و با این حال قادرند با شناور شدن در فضای بیرونی جو، در مدار ۱۲۰۰ کیلومتری واقع در بالای سطح زمین قرار گیرند. آژانس فضایی روسیه هدف از این برنامه را تامین اینترنتی با پهنای باند بالا برای تمام مردم جهان توصیف کرده تا علاوه بر مردم مناطق عادی، مناطق دورافتاده ای که از خدمات اینترنت باند پهن یا به طور کل از دسترسی به شبکه ی جهانی اینترنت محروم هستند نیز بتوانند از این خدمات استفاده کنند. بر اساس اظهارات انجام شده توسط آژانس فضایی روسیه، ماهواره های مذکور قرار است از طریق دو مرکز فضایی مختلف یعنی مرکز فضایی گویان واقع در فرانسه و همچنین مرکز فضایی بایکونور واقع در قزاقستان به فضا فرستاده شوند. ضمن اینکه تاریخ دقیق این پرتاب ها، فاصله ی زمانی مابین سال های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹ میلادی را در برخواهد گرفت و افزون بر آن، توسط ۲۱ پرتابگر سایوز انجام خواهد شد. به نظر می رسد که این اقدام روسیه در جهت رقابت با پروژه ی امریکایی اوترنت صورت گرفته باشد اما گاهی اوقات هم پیش می آید که چشم و هم چشمی و رقابت های این چنینی، می تواند به نفع مردم جهان تمام شود. با این حال باید دو سه سال دیگر هم صبر کنیم و ببینیم که آیا رویای برخورداری آسان و بی دردسر تمام مردم جهان از شبکه ی اینترنت بالاخره محقق خواهد شد یا خیر.
